Οι γρίφοι ενός προπονητή

Εάν κι εφόσον παραμείνει στον πάγκο του ΒΑΠ Κολοσσού ο Βασίλης Φραγκιάς, ποιες αποφάσεις θα πάρει για το νέο ρόστερ της ομάδας

Τι μέλλει γενέσθαι με το ρόστερ του ΒΑΠ Κολοσσού; Πόσο «υποχρεωτικό» είναι το ξεσκαρτάρισμα; Πόσο αναγκαία είναι η διατήρηση του βασικού κορμού; Είναι μόνο λόγω απαγόρευσης της FIBA ή για να μην χαλάσει τελείως το «παζλ» της περσινής σεζόν; Θεωρητικά, η διεθνής ομοσπονδία θα άρει την απαγόρευση μεταγραφών μόλις τακτοποιηθεί η εκκρεμότητα με τον Γιούριτσα Γκόλεματς. Κάτι ανάλογο συνέβη και τον περασμένο Οκτώβριο όταν ξοφλήθηκαν οι οφειλές προς τον Ιβάνοβιτς και επετράπη η απόκτηση τόσο του Δημήτρη Τσαλδάρη όσο και του Γιάννη Καλαμπόκη αλλά και των υπολοίπων αθλητών από το εξωτερικό. Είναι, ωστόσο, σημαντικό να διατηρηθεί ένας ικανοποιητικός αριθμός παικτών από τον περσινό κορμό προκειμένου να μην είναι απαραίτητο το «μοντάρισμα» από τα θεμέλια όπως συνέβη το περασμένο καλοκαίρι με τον Μηνά Γκέκο και τη δεκάδα των νέων μεταγραφών. Ποιοι δύνανται να παραμείνουν στην ομάδα; Είναι καθαρά θέμα προπονητή. Με ποιον μπορεί να συνεργαστεί για άλλη μία χρονιά και με ποιον όχι. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως στην τετράμηνη θητεία του Φραγκιά εξέφρασε μία – δύο φορές τα παράπονά του για την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών. Καταρχήν, αποχώρησε από την ενεργό δράση ο Γιώργος Καλαϊτζής κι αυτό από μόνο του αλλάζει αρκετά τα δεδομένα στην ομάδα της Ρόδου. Σχεδόν ανέφικτη είναι και η παραμονή του Γιάννη Καλαμπόκη ενώ θεωρείται απίθανο να μείνει για τρίτη χρονιά στο νησί ο Μάρκους Χάτεν ο οποίος ήθελε να φύγει από τον Μάρτιο. Βέβαια, με τα δεδομένα να έχουν αλλάξει τόσο εντός όσο κι εκτός παρκέ, ο Αμερικανός θα ήταν ιδανική λύση για τη μία θέση ξένου. Ο Χάτεν, την πρώτη χρονιά με τον Φραγκιά στον πάγκο, έκανε πολύ καλό πρωτάθλημα. Στη συνέχεια άλλαξε ο προπονητής, υπήρχε και η σχετική αναταραχή στα αποδυτήρια και ο Χάτεν βρέθηκε έξω από τα νερά του. Αν βρεθεί η χρυσή τομή στο οικονομικό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία καλή επιλογή και φέτος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, στο νέο ρόστερ του Κολοσσού θα πρέπει να είναι ο Φάνης Κουμπούρας. Καλός παίκτης και χαρακτήρας, οι «θαλασσί» θα μπορούσαν να επενδύσουν στον 30χρονο πόιντ γκαρντ. Ο Γιάννης Γεωργαλλής είναι ο μόνος αθλητής που προσδίδει στην ομάδα γνήσιο ροδίτικο «άρωμα» και θα μπορούσε να γίνει ο αρχηγός της, όπως είναι ο Νίκος Αργυρόπουλος στον Απόλλωνα Πατρών. Μόνο που ο 30χρονος φόργουορντ θα πρέπει να «ωριμάσει» εντός παρκέ, να αποφύγει τις έντονες αντιδράσεις προς διαιτητές, αντιπάλους κλπ. και να ενστερνιστεί την καθοδήγηση του προπονητή του. Ανάμεσα σε Βουγιούκα και Κουκουλά, ο δεύτερος έδειξε σαφέστατα καλύτερα δείγματα γραφής στον χρόνο που του δόθηκε να παίξει και εννοείται πως έπεισε περισσότερο για το ταλέντο του απ’ ό,τι ο ομογενής σέντερ. Την προηγούμενη φορά που ο Κολοσσός έδωσε δεύτερη ευκαιρία σε νεαρό ρούκι ομογενή (Στιβ Πάνος), δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, επομένως φαίνεται πως ο Βουγιούκας δύσκολα θα παραμείνει ενώ ο Κουκουλάς συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες. Τέλος, όσον αφορά στους Δανά και Αυγενικό, οι άνθρωποι του Κολοσσού πρέπει να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Είτε θα τους δώσουν χρόνο συμμετοχής στο νέο πρωτάθλημα και θα τους υπολογίζουν τόσο όσο και τους υπόλοιπους είτε θα πρέπει να τους αφήσουν να φύγουν και να πάνε σε μία ομάδα όπου θα μπορούν να παίζουν. Οι πιτσιρικάδες του Κολοσσού δεν είναι πλέον πιτσιρικάδες! Ο πρώτος είναι γεννημένος το 1991 και ο δεύτερος ένα χρόνο αργότερα. Είναι σε μια ηλικία κομβική για το μέλλον τους. Δεν μπορούν πλέον να συμπληρώνουν πεντάδες στην προπόνηση ή να καλύπτουν τυχόν κενή θέση στη 12άδα του αγώνα και να παίζουν δευτερόλεπτα. Βέβαια, τα Δωδεκάνησα δεν έχουν άλλη ομάδα ανδρών σε εθνική κατηγορία και έτσι δεν μπορεί η «θαλασσί» ΚΑΕ να παραχωρήσει τους παίκτες της για να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους και να αποκτήσουν εμπειρίες. Σημασία, επίσης, έχει τι θέλουν και τα ίδια τα παιδιά. Μετράνε ήδη πολλά χρόνια στο ρόστερ του Κολοσσού χωρίς, ωστόσο, να έχουν αποκτήσει ρόλο μέσα στην ομάδα και το μπάσκετ που έχουν παίξει είναι ελάχιστο. Επιθυμούν, άραγε, να συνεχίσουν με την ίδια λογική, συμμετέχοντας στις προπονήσεις και παρακολουθώντας τα ματς της Α1 από την άκρη του πάγκου, ή να μπορέσουν από δω και πέρα να παίζουν περισσότερο από 2-3 λεπτά;