Τα μνημόνια είναι ένας αέναος κύκλος χωρίς αρχή και τέλος

Rodiaki NewsRoom

Είναι από την αρχή διαπιστωμένο ότι το μνημόνιο δεν μειώνει την ζημιά, επιβεβαιώνεται από τους ίδιους τους δανειστές μας εξ ονόματος θεσμών και κρατών, ακόμη και αυτών των φίλων μας των αμερικάνων, με απλές ψεύτικες ασυνάρτητες υποσχέσεις και αόριστες διαβεβαιώσεις.

Μας κατήντησαν ένα απέραντο στρατόπεδο με συρματοπλέγματα αγκαθωτά όπως αυτά κάποτε του Νταχάου ή όμοια με αυτά που επίκαιρα έστησαν στα σύνορα των Σκοπίων, μας εγκλώβισαν συστηματικά, αιχμάλωτοι ή ακόμη με προθεσμία, όλοι μας πιθανόν και μελλοθάνατοι, που όμως κάποιοι θεωρούν το σύστημα επιτυχές, νομίζω ότι έχουμε φτάσει στα όρια της παράνοιας και της ανοσίας ή ακόμη και στα χειρότερα, κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δανειστές και δανειζόμενοι.

Στην εποχή μας, επίκαιρες λέξεις αποκτούν ιδιαίτερη αξία και σημασία που μας απασχολούν ως προς το περιεχόμενό τους αλλά και τις διαστάσεις και το μέγεθος της χρήσης τους, όπως κόφτης, διεθνές ταμείο αποκρατικοποιήσεων, δάνεια διαφόρων μορφών και επιτόκια σταθερά ή κυμαινόμενα, νέες συμβάσεις, ένας φαύβλος κύκλος χωρίς την ποθητή λύση, μας θεωρούν σαν κράτος μια πολύ ωραία παραγωγική αγελάδα μαλτέζικη, με τη μόνη διαφορά ότι δεν αρκούνται να μας πιουν το γάλα αλλά δυστυχώς και το αίμα.

Εχω την εντύπωση ότι είμαστε θύματα της κουτοπονηριάς μας με την μόνη διαφορά ότι τώρα πια μας πήραν είδηση και μας εκμεταλλεύονται άγρια, δεν μας πιστεύουν για τίποτε, μας θεωρούν κακής πίστεως χρεώστες και αυτό είναι πολύ άσχημο, γιατί η απώλεια πίστεως στην αγορά του μεγάλου κεφαλαίου πληρώνεται πολύ ακριβά, έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο, χώρες όπως τα Σκόπια, η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία να θεωρούνται δυστυχώς πιο αξιόπιστες.

Ενα σκίτσο του εκλεκτού μας συμπατριώτη, διακεκριμένου σκιτσογράφου κ. Παυλίδη που δημοσιεύει η “Ροδιακή” στις 27/5/2016 επιβεβαιώνει τα γραφόμενα, αφού παρουσιάζει ως γίγαντα στο ύψος και μέγεθος την Ευρώπη να πιέζει με την παλάμη της την ταλαίπωρη Ελλάδα που απεικονίζεται σαν ένα πεινασμένο σκυλί με την γλώσσα απ’ έξω και στο πιάτο του φαγητού του ένα κόκκαλο που είναι η αναμενόμενη 1η δόση της επιτυχούς αξιολόγησης.

Και αν πράγματι όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να αναμένεται εκ του ασφαλούς ένα αίσιο τέλος, αν αυτή η δοκιμασία θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια γιατί έτσι τους αρέσει αν η έξοδος από την κρίση είναι αβέβαιη ή ακόμη απίθανη αποδεδειγμένα, τότε η λύση που φαντάζει και ίσως να είναι η μοναδική, θα είναι εμείς να δώσουμε την λύση, σπάζοντας τα δεσμά της ασφυκτικής μέχρι θανάτου οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε. και του ατέρμονου δανεισμού, της σύμβαση και των μνημονίων, με όποιο κόστος, θα έχουμε όμως τουλάχιστον σώσει την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Με αυτό το θέμα αν χρειασθεί και ορθώς αξιολογηθεί θα πρέπει να συνέλθει σε συνεδρία το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπό την προϋπόθεση ότι στον ελληνικό λαό οφείλεται να ειπωθεί η πραγματική αλήθεια όσο πικρή ή μη και αν είναι για να μην ζούμε σε φανταστικές χείμμαιρες.

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου