Η Κοίμησις της Θεοτόκου

Rodiaki NewsRoom

Του Γερασίμου Πασπάτη
Διακόνου

Με δέουσα λαμπρότητα, τιμά η εκκλησία την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η εορτή αυτή, αποτελεί τη μεγαλύτερη από τις λεγόμενες Θεομητορικές Εορτές. Όπως σωστά αναφέρεται αποτελεί το Πάσχα του καλοκαιριού.

Η ημερομηνία αυτής της εορτής (15η Αυγούστου), καθιερώθηκε από τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο με σχετικό διάταγμα (« τάττει δε και Μαυρίκιος την της Πανάγνου και Θεομήτορος Κοίμησιν κατά την πεντεκαιδεκάτην του Αυγούστου μηνός»). Μέχρι και την έκδοση του προαναφερθέντος διατάγματος, οι ορθόδοξες εκκλησίες, δεν γιόρταζαν από κοινού την εορτή της Κοιμήσεως αλλά η καθεμιά τη γιόρταζε διαφορετική ημερομηνία.

Μέσω της εορτής αυτής, προσφέρεται στον καθένα από μας η δυνατότητα να εκφράσει στην Υπεραγία Θεοτόκο τα συναισθήματα της βαθιάς και ειλικρινούς του ευγνωμοσύνης για όσα Εκείνη προσέφερε στο ανθρώπινο γένος, αφού χάρη στη δική της ουσιαστική συμβολή σαρκώθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού.

Ο Θεός, προκειμένου να προχωρήσει στο σωτηριώδες έργο Του, έψαχνε να βρει το κατάλληλο πρόσωπο για τον σκοπό αυτό, το βρήκε στο πρόσωπο της άσημης ως τότε Μαριάμ. Αυτή ήταν η ευλογημένη απ’ όλες τις γυναίκες, όπως την αποκάλεσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ («εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξί,»).

Η Παναγία προσέφερε στην ανθρωπότητα το πολυτιμότερο δώρο που θα μπορούσε να έχει, τον Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστό. Ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό θα παρέμενε στο απόλυτο μηδέν, βυθισμένος στην αμαρτία και αιχμάλωτος του θανάτου, χωρίς προοπτική ελπίδας.

Αυτή την ελπίδα χρωστά ο άνθρωπος στην Υπεραγία Θεοτόκο. Γι’ αυτό και η εκκλησία την τιμά ιδιαίτερα και μάλιστα τόσο πλούσια από άποψης υμνολογικής. Κανένα πρόσωπο στο διάβα των αιώνων δεν τιμήθηκε τόσο πολύ, όσο η Υπεραγία Θεοτόκος.

Ο τίτλος «Θεοτόκος», αποδόθηκε στην Παναγία από την εκκλησία ήδη από την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο που συνεκλήθη από τον Θεοδόσιο Β’ στην Έφεσο το 431 μ. Χ.
Κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ο όρος «Θεοτόκος», συγκεντρώνει όλο το σωτηριώδες μυστήριο, σε πείσμα των αιρετικών που με τις δοξασίες τους, δε δεχόντουσαν ότι η Παναγία έτεκε Θεό ενανθρωπήσαντα.

Η εκκλησία πιστεύει ότι μέσα στην αγιοτόκο μήτρα της Παναγίας ενώθηκε η θεϊκή φύση του Χριστού με την ανθρώπινη.
Σε κάθε λατρευτική σύναξη, η εκκλησία επικαλείται την Υπεραγία Θεοτόκο. Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, η Παναγία προΐσταται των Αγίων Αποστόλων και όχι άδικα αφού μετά την Ανάληψη του Χριστού στους ουρανούς, τους έδινε δύναμη, θάρρος και κουράγιο, διδάσκοντας και καθοδηγώντας τους.

Θα μπορούσε να γραφτεί, πως ήταν η Γερόντισσά τους (όπως είναι κι ένα από τα πολλά προσωνύμια που της έχουν αποδοθεί.) Και σήμερα, όμως είναι η κοινή πνευματική Μητέρα όλων των ευσεβών Χριστιανών απανταχού της γης. Ιδιαιτέρως δε, των διαγόντων τον μοναχικό βίο.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, ας γίνει το έναυσμα ώστε να «κοιμηθούν» και τα δικά μας πάθη, οι δικές μας αδυναμίες που μας απομακρύνουν από τον δρόμο της πολυπόθητης σωτηρίας.
Παράλληλα, ας την παρακαλέσουμε να μεσιτεύσει στον Υιό και Θεό της, να καταστούμε γνήσια, ικανά και άξια παιδιά της, έχοντας φρόνημα ταπεινό, φρόνημα θυσίας και αγάπης όπως ακριβώς είχε και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός που σταυρώθηκε «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας».

«Παναγία Δέσποινα, ὑπό τήν σκέπην σου πάντες, οἱ δοῦλοι σου τρέχομεν, καί παρακαλοῦμεν σε οἱ ἀνάξιοι.
Πρόφθασον καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης περιστάσεως καί ἀπό θάνατον, τόν ἐξαφνικόν καί πανώλεθρον.
Οἲδαμεν ὂτι δύνασαι πάντα ὂσα ἂν θέλεις καί βούλεσαι. Δέσποινα τοῦ κόσμου, Ἐλπίς καί Προστασία τῶν πιστῶν, Χαριτωμένη ἐπάκουσον τῶν παρακαλούντων σε».