Η συμμετοχή στο διαγωνισμό λογοτύπου για την ΠΠΕ-2021 είναι πολιτική πράξη (;)

Η συμμετοχή στο διαγωνισμό λογοτύπου για την ΠΠΕ-2021 είναι πολιτική πράξη (;)

Η συμμετοχή στο διαγωνισμό λογοτύπου για την ΠΠΕ-2021 είναι πολιτική πράξη (;)

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 186 ΦΟΡΕΣ

Γράφει o αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Η δημόσια πρόσκληση του Δήμου Ρόδου για την σύνθεση του Λογοτύπου για το ταξίδι της Πόλης μας για την κατάκτηση της Π.Π.Ε για το 2021 ήταν μια πρόκληση, ήταν μια στάση, ήταν ένα ξύπνημα.

Υποβλήθηκαν σειρά λογοτύπων σε δύο φάσεις. Η μία κρίθηκε μη γόνιμη και η δεύτερη απέδωσε τα αναμενόμενα.

Ήταν μια όμορφη διαδικασία η οποία συμπληρώνει την αφετηρία του ονείρου. Ήταν ένα σκίρτημα συμμετοχής στην προσπάθεια του Δήμου για την επίτευξη του στόχου. Θα ήταν το εικονογραφημένο εξώφυλλο ενός άλμπουμ γεμάτο ιδέες και πράξεις για την απόκτηση της πολυπόθητης πρώτης θέσης της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021. Ήταν το «σλόγκαν», όπως και προβλεπόταν, το οποίο θα εξέπεμπε τη στρατηγική μάρκετινγκ και επικοινωνίας στα πέρατα της Ευρώπης και την κινητοποίηση των πολιτών στη διάδοση των αξίων του πολιτισμού και της ευρωπαϊκής κουλτούρας.

Εκτιμώ ότι η Ρόδος το αξίζει, η ιστορία οδηγεί, οι ροδίτες το επιζητούν.
Η διαδικασία αξιολόγησης ανέδειξε τα τρία πρώτα υπογραμμίζοντας την υψηλή καλλιτεχνική αισθητική των συμμετεχόντων. Ήταν πρώτα μεταξύ ίσων.

Το γεγονός αυτό απασχολείσαι το «αισθητικό κόσμο» ή έστω αυτούς που συνεμείχθησαν στην εκτέλεση του έργου.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Η άλλη ανάγνωση.
Ομάδα συμπολιτών βλέπει τη διεκδίκηση για την ΠΠ της Ευρώπης ως μια μάταια διαδρομή τη στιγμή που δεν έχουμε λύσει ουσιαστικά θέματα ποιότητας ζωής. Τη στιγμή που ακόμη η Μεσαιωνική Πόλη, το βαρύ πολιτιστικό πυροβολικό του νησιού, κινδυνεύει να απενταχθεί από μνημείο πολιτιστικής κληρονομίας της UNESCO.

Τη στιγμή που ακόμη το θέμα χωροθέτησης των ROMA βρίσκεται στη «δεύτερη τάξη» του σχεδιασμού. Το δε Εθνικό Θέατρο καρκινοβατεί μεταξύ ΕΣΠΑ και αρχικής εργολαβίας, μεταξύ σφύρας και άκμονος. Ο δε υποσταθμός διανομής ενέργειας στην περιοχή Αγ.Νικολάου αμφιταλαντεύεται μεταξύ intra muros και extra muros. Ο βιολογικός σταθμός άρχισε να αγγίζει τα όρια του, με τα κενά στα σχολεία μας και την υποτονική κοινωνική υγειονομική φροντίδα, με όλα αυτά να συγκλίνουν σε μια ρεαλιστική ανάλυση, που αφήνει την έντονη αδιαφορία για την Π.Π.Ε-2021.

Υπάρχουν βεβαίως και τα αρνητικά προηγούμενα παραδείγματα της Πάτρας και Θεσσαλονίκης που ακόμη και σήμερα αφήνουν την δυσοσμία τους (δυστυχώς)…
Είναι όμως έτσι?
Στο ταξίδι της ΕΕΠ-2021 σίγουρα θα βρεθούν Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Όμως η φωνή της Ρόδου θα ακουστεί σε 500εκ. πληθυσμό σε 28 χώρες, σ΄ όλο τον κόσμο.

Μέχρι το 2021 το ταξίδι θα φτιάξει από μόνο του τη πυξίδα της πόλης, την οραματική ιδέα που σήμερα συντάσσεται απέναντι στη μιζέρια, στην μικροπολιτική, στο βραχύ.
Το 2021 τα παιδιά των 12 σήμερα χρόνων θα είναι οι επόμενοι ακαδημαϊκοί πολίτες που στις πλάτες τους θα σηκώσουν την πορεία του νησιού. Αυτά τα δωδεκάχρονα παιδιά, έχουν την ανάγκη από κατευθύνσεις, από μια πολιτιστική στροφή στην οποία θα διακρίνεται η ετερότητα, η αλληλεγγύη, ο αλτρουισμός.
Το να φτιάχνει όνειρα είναι τροφή, το να τα διαχειρίζεσαι τα όνειρα είναι ρουτίνα.
Σίγουρα ο φάκελος της υποψηφιότητας είναι βαρύς και οι πολλές ανταγωνίστριες πόλεις διεκδικούν επί ίσοις όροις την πρωτιά. Γιατί άραγε;

Είναι η προσδοκία της αποτίμησης της επιβεβαίωσης μιας πόλης που μπορεί να «εισπράξει» αίγλη και δόξα, όχι μόνο ως αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης αλλά και σύνδεσης με την οικονομική πλευρά, την περιβαλλοντική, την κοινωνική. Είναι μαζί με τον πολιτισμό οι τέσσερις πυλώνες της βιωσιμότητας, οι τέσσερις άξονες της προοπτικής του αστικού χώρου. Πράγματι η αλληλουχία ήπιας επιχειρηματικότητας και σεβασμού του πολιτιστικού κεφαλαίου είναι ενδιαφέρουσα και αποτελεί το ερώτημα πυκνότητας της μιας υπέρ του άλλου (?) στη σύγχρονη χωροταξία.

Το Urban game που εξελίσσεται σε πολλές ιστορικές πόλεις στο πλαίσιο της βιώσιμης πόλης είναι κατά πόσο η οικονομική εικόνα απορροφά τις αξίες του πολιτισμού και κατά πόσο ο πολιτισμός αντέχει στην πίεση της κερδοφορίας και του τουριστικού ρεύματος.
Σήμερα είναι ανάγκη να ταξινομήσουμε τις προτεραιότητες της πόλης, να πολεοδομήσουμε, να σκεφτούμε τι πόλη θέλουμε το 2021? Είναι πολιτική πράξη.
Το ταξίδι για την απόκτηση του τίτλου της ΠΠΕ για το 2021 είναι ο δρόμος για την στόχευση και όλα τα τόξα της φαρέτρας πρέπει να είναι λαξευμένα, αποτελεσματικά και να έχουν κεντρικότητα και ευθύτητα.
Καλή επιτυχία και συγχαρητήρια στη διακριθείσα δημιουργό…

Διαβάστε ακόμη

Αγαπητός Ξάνθης: Ένα βιβλίο σταθμός, για την επικινδυνότητα της συνδετικότητας σε μια ανειρήνευτη σημερινή εποχή

Θάνος Ζέλκας: Ο δρόμος είχε τη δική του αμαρτία

Θανάσης Καραναστάσης: Όπου λαλούν πολλοί... μνηστήρες

Μανώλης Κασσώτης: Στην Κάσο το Συμπόσιο Στέγης Γραμμάτων-Τεχνών

Γιάννης Παρασκευάς: Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε

Μάξιμος Χαρακόπουλος: «Δεν είμαστε δεδομένοι»

Μανώλης Χατζηάμαλλος: Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας!

Φίλιππος Ζάχαρης: Επανάληψη της ιστορίας και ήττα της σκέψης