Aιγαίο-Μεσόγειος, ένα ταξίδι μέσα από τα χέρια του Μάνου Αναστασιάδη...

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, αρχιτέκτονας-μεταδιδάκτορας οτυ Πανεπιστημίου Αιγαίου

Μία επίσκεψη στο κατάλυμα της Γαλλίας, όπου εδρεύει το Γαλλικό Προξενείο, μπορεί κανείς να μυρίσει ακόμη τη θάλασσα από τη Μεσόγειο και να απολαύσει το γαλάζιο από το Αιγαίο. Αυτό οφείλεται από την έκθεση ζωγραφικής του κ. Μάνου Αναστασιάδη με τίτλο «Αιγαίο-Μεσόγειος», που πραγματοποιήθηκε από 31-8 έως 14-9-2019.

Και τα δύο συγκλίνουν στη χώρα μας, σ’ ένα ιστορικό τόπο με κρύπτες και φωτεινότητες, με μυστικά και με αλήθειες, με την αλμύρα και τη γονιμότητα σ΄ένα μοναδικό πάντρεμα.
Ο χώρος της έκθεσης καταπληκτικός και γίνεται σπουδαιότερος από την εικαστική φιλοξενία της προξένου κ. Αλίκης Μοσχή, η οποία πάντοτε είναι ευπροσήγορη στις καλλιτεχνικές σκιρτήσεις του τόπου μας.

O ιστορικός κ. Fernand Braudel, αναφέρει για τη Μεσόγειο «Το ταξίδι στη Μεσόγειο είναι μια συνάντηση με πράγματα πολύ παλιά, που είναι όμως ακόμη ζωντανά και συνυπάρχουν με το υπερ-μοντέρνο, μια διείσδυση στον αρχαϊσμό των νησιωτικών κόσμων, το ξάφνισμα μπροστά στην εξαιρετική νεότητα πόλεων πολύ παλιών που παραμένουν ανοιχτές σ' όλους τους ανέμους του πολιτισμού και του κέρδους και που εδώ και αιώνες ελέγχουν και απομυζούν τη θάλασσα».
Αυτές οι αντιθέσεις του μοντέρνου αλλά και του διατηρητέου, της ταπεινότητας του ψαρά αλλά και του κέρδους ενός παραλιακού ξενοδοχείου, των διαφορετικών θρησκειών και γλωσσών, του πολέμου και της ειρήνης, έρχονται σφιχταγκαλιασμένα για να αναφωνήσουν ότι η θάλασσα της Μεσόγειου είναι «μια» και σύναμμα «πολλές».

Αυτό το αναπάντεχο δώρο που χαρίζει η Μεσόγειος στον καθένα μας, ο καλλιτέχνης κ. Μάνος Αναστασιάδης αποδίδει με τα έργα της ζωγραφικής και της γλυπτικής ταράζοντας ισορροπίες και αδράνειες.
Ένας χείμαρρος συναισθημάτων σε κυριεύει όταν βλέπεις την αγάπη και το μίσος, τη φύση και τον βράχο, τον παράδεισο και τη γοργόνα, του μετανάστες από διαφορετικές φυλές να ζητούν την ελπίδα μέσα από το μοναδικό γλωσσικό κρίκο του «ΙΛΕΩΣ ΙΛΕΩΣ». Αυτό το ψυχικό φτερούγισμα δωρίζει άπλετα ο καλλιτέχνης, συνεπής με τον εαυτό του χρόνια τώρα και να αναμοχλεύει πάθη και μόχθο στον δρόμο της ειλικρίνειας αλλά και των αναζητήσεων.

Οι μορφές του απλές, καλλίγραμμες, χωρίς γωνίες και φτιασίδια προδίδουν άμεσα τις σκέψεις του εμφανιζόμενου πρόσωπου και την ποιητική του αδεία.
Από τη μακρινή Όλυμπο Κάρπαθου ιχνηλατεί με την τέχνη και τον πολιτισμό, γιατί τα θεωρείς ως τα βαγόνια καλλιέργειας της κουλτούρας του ατόμου.
Ο χώρος της Μεσόγειου και του Αιγαίου αποτελούν την φαρέτρα για τα αισθητικά βέλη που μπορούν να τρυπήσουν τον καθένα μας, όταν βλέπεις κανείς ένα έργο του δημιουργού.

Το μεγάλο βάθος της Μεσόγειο μικραίνει από τις χρωματικές ματιές του επισκέπτη, αλλά και η ρότσα των νησιών γίνεται βελούδινο χάδι μέσα από την παρουσία των καλλιτεχνημάτων του.
Η βιωματική στάση αλλά και η συμπεριφορά του ζωγράφου ήταν και είναι πάντα φιλική και ζεστή ακριβώς, όπως και οι πίνακες του αναβράζοντας μια ζέση για τον τόπο του.
Ακάματος εργάτης της τέχνης και της παραδοσιακής κουλτούρας αποτελεί μια διαρκή απειλή για την αφυδάτωση από την τέχνη και την τοξικότητα του άνευρου σημερινού μιμητικού πολιτισμού.
Παραμένει ρομαντικός, εξωστρεφής, επεξηγηματικός, ασυμβίβαστος, δάσκαλος.

«Ο ζωγράφος ζωγραφίζει ό,τι πουλάει. Ο καλλιτέχνης πουλάει ό,τι ζωγραφίζει», έλεγε ο Πικάσο.
Τον αναφέρω τον Πικάσο, γιατί σε μια συνομιλία που είχα με τον κ. Αναστασιάδη αναφέρθηκε ως ο μέγας καλλιτέχνης του βάθους και της έρευνας, τον οποίο «χρησιμοποίει» για τη δική του μάθηση.
Αυτό τον χαρακτηρισμό, όσο μου επιτρέπεται, μπορώ να προσδώσω και στον κ. Μάνο Αναστασιάδη με την ταπεινότητά μου.
Ας είναι το έργο του συνεχές και αδιάλειπτο για τον τόπο μας, τις αισθήσεις μας και την ευαρέσκεια μας.