Θανάσης Καραναστάσης: Όπου λαλούν πολλοί... μνηστήρες

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Θανάσης Καραναστάσης

Πολλή βιασύνη υπάρχει στις μέρες μας. Ο Κασσελάκης, ας πούμε, ήλθε χθες, σήμερα κιόλας θέλει να γίνει πρωθυπουργός. Μητσοτάκης στη θέση του Μητσοτάκη. Γενικά ήλθε με φόρα και ποιος τον πιάνει...

Βιαστικός είναι και ο Χάρης Δούκας, ο δήμαρχος Αθηναίων. Θέλει να αναλάβει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για να προωθήσει πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάνει στον δήμο Αθηναίων υπό την καθοδήγηση του... κολλητού του Κώστα Ζαχαριάδη. Είναι χτυπητό παράδειγμα αχαριστίας και απρέπειας απέναντι σ’ αυτόν που τον πρότεινε για δήμαρχο τον Νίκο Ανδρουλάκη. Τη στάση του αυτή ο πατέρας μου θα τη χαρακτήριζε ατιμία. Ήδη πάντως εξασφάλισε τη στήριξη του Μανώλη Χριστοδουλάκη. Άλλος βιαστικός κι αυτός.

Μεγάλη βιασύνη έδειξαν βέβαια και εκείνοι που έσπευσαν να αποκαθηλώσουν τον Ανδρουλάκη το βράδυ των Ευρωεκλογών πριν ακόμη ανακοινωθούν τα τελικά αποτελέσματα. Οι επίδοξοι αυτοί μνηστήρες δεν εκδηλώθηκαν αυθορμήτως εκείνο το βράδυ. Κανένας δεν το πιστεύει αυτό. Εγκαλούν τον Ανδρουλάκη, ότι δεν κατάφερε να αναδείξει το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα. Ενώ οι ίδιοι πέτυχαν να το κάνουν... τέταρτο κόμμα στις εκλογικές τους περιφέρειες. Ωραίο πράγμα να είσαι νέος, ορμητικός και φιλόδοξος. Αρκεί να διαθέτεις και λίγο μυαλό.

Να έχεις αρχές και συγκροτημένη προσωπικότητα. Να προωθείς τις θέσεις σου μέσα στα θεσμοθετημένα όργανα του κόμματός σου κι οχι να κάνεις πολιτική από τηλεοράσεως. Το ΠΑΣΟΚ είχε πάντα ισχυρούς δεμούς με την κοινωνία. Βρισκόταν συνεχώς σε επαφή με τους πολίτες μέσω των τοπικών οργανώσεών του. Σήμερα δεν υπάρχουν πλέον αυτά. Το κόμμα λειτουργεί εξ αποστάσεως, δεν έχει και δεν προβάλλει κάποιο καλά σχεδιασμένο και εύληπτο κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν καλλιεργεί προοπτικές.

Γι’ αυτό δεν ανακάμπτει. Βέβαια και τ’ άλλα κόμματα λειτουργούν πάνω-κάτω με τον ίδιο τρόπο. Στο σύνολό της η πολιτική τάξη της χώρας πάσχει από έλλειψη σοβαρής σκέψης και δημόσιου λόγου. Η ιδεολογία έχει πάει στην άκρη, στη θέση της ανθεί ο καιροσκοπισμός. Χαμένη βγαίνει η χώρα απ’ αυτήν την κατάσταση.

Οι βιαστικοί μνηστήρες λοιπόν δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν τίποτα. Τους λείπει η ωριμότητα και η προσήλωση σε κάποιο όραμα. Συνάμα δεν μελετούν την ιστορία για να αντλούν διδάσματα απ’ αυτήν. Για την περίσταση ν’ αναφέρω μερικά παραδείγματα από τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της πατρίδας μας: - Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλέχτηκε βουλευτής το 1935, στα 28 του. Πρωθυπουργός, διορισμένος βέβαια από το Παλάτι, έγινε στα 48 του έχοντας εμπειρία της πολιτικής για 20 χρόνια.

Ο Γεώργιος Ράλλης εκλέχτηκε πρωθυπουργός στα 62 του, με κάποιες δεκαετίες παρουσίας του στην πολιτική.

- Και ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 62 του έγινε πρωθυπουργός, είχε δε και γνώση της διεθνούς πολιτικής.

- Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκλέχτηκε πρωθυπουργός έπειτα από μία πολυετή πολιτική διαδρομή, γνωστή για τις συνέπειές της, στα 72(!) του χρόνια.

- Ο Κώστας Σημίτης ήταν 60 ετών όταν έλαβε το πρωθυπουργικό αξίωμα.

- Ο Αλέξης Τσίπρας και τελειώνω μ’ αυτόν πολύ πιο νέος από τους προηγούμενους, μόλις 41 ετών ανέλαβε τα ηνία της χώρας και είδαμε τα χαΐρια του. Νέος, ευπαρουσίαστος, αλλά θρασύς και απαίδευτος κόντεψε να ρίξει την Ελλάδα στα τάρταρα. Μερικοί από τους βιαστικούς μνηστήρες της πολιτικής εξουσίας έχουν πέσει τελευταία με τα μούτρα, συνεπικουρούμενοι από δημοσιογράφους και κανάλια, για να ανασυνθέσουν, λένε, την κεντροαριστερά. Επιδίωξή τους είναι η συγκόλληση του ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, θα δημιουργηθεί, λένε, ο αντίπαλος πόλος εξουσίας και θα εκθρονίσει από την κυβέρνηση του Μητσοτάκη και της Ν.Δ. Ωραία συνταγή, δεν λέω. Απλώς εύχομαι «καλά κρασά».