Eυρώπη και Κύπρος

Eυρώπη και Κύπρος

Eυρώπη και Κύπρος

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 275 ΦΟΡΕΣ

Γράφει ο Στέργος Α. Λαμπριανός

Πάνε 46 χρόνια από τότε που η Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη, σύμφωνα με τις συνθήκες του Λονδίνου και της Ζυρίχης, με αεροπορικές, ναυτικές και χερσαίες πάνοπλες δυνάμεις έκανε την εισβολή στη μαρτυρική Κύπρο με το πρόσχημα της εξασφάλισης της ειρήνης μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών κατά του Μακάριου στις 15 του Ιούλη 1974.

Τότε στο νησί υπήρχαν η Ε.Λ.Δ.Υ.Κ., η ΤΟΥΡ.Δ.Ι.Κ. και Αγγλική δύναμη στη βάση της Δικέλιας με αρκετό στρατό και αξιωματικούς που μπορούσαν ασφαλώς να διασφαλίσουν τη διαταραχθείσα έννομη τάξη. Δεν έκαναν όμως καμιά κίνηση, ίσως για να μη θεωρηθεί ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις του νησιού.

Στις 20 του Ιούλη 1974 η Τουρκία έκανε εισβολή βομβαρδίζοντας το νησί από θάλασσα, αέρα και ξηρά σκορπώντας τον όλεθρο στον άμαχο πληθυσμό και στις ένοπλες Κυπριακές και Ελληνικές δυνάμεις. Πάτησε πόδι στ' άγια χώματα του νησιού που εκείνη τη μέρα μάτωσαν από τις δολοφονίες αμάχων, στρατιωτών και αιχμαλώτων...

Βάφτηκε το μισό νησί κόκκινο από το αίμα των ηρώων που αντιστάθηκαν ενάντια στον αιμοβόρο κατακτητή που έσπειρε τον τρόμο καίοντας εκκλησιές, σπίτια και εκτελώντας αμάχους και αιχμάλωτους στρατιώτες σε ομαδικούς τάφους.

Δεν θα πατούσαν τ' αχνάρια τους ούτε σε μια σπιθαμή γης του νησιού, αν η χούντα δεν απέσερνε το 1972 την οργανωμένη από το 1964 ελληνική μεραρχία που μεθοδευμένα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, δημιούργησε στο νησί για να είναι κυρίαρχος σε κάθε επιβολή της Τουρκίας που το 1964 επεχείρησε εισβολή, αλλά αποκρούσθηκε.

Για τούτη την εισβολή της Τουρκίας, ο πλανητάρχης της γης Αμερική και το ΝΑΤΟ που μεθάδευσαν το πραξικόπημα κατά του Εθνάρχη της Κύπρου έμειναν παντελώς αδιάφοροι, η δε μεγάλη Ρωσία αρκέστηκε να την καταδικάσει μόνο λεκτικά,
Για το αποτυχημένο πραξικόπημα των χουντικών υπήρξε η τιμωρία των πρωτεργατών με ισόβια και όχι με εκτέλεση, χωρίς όμως να απαλύνει την πίκρα των Κυπρίων που μέχρι τώρα πονά η ψυχή τους για τις χιλιάδες νεκρούς της και τις εκατοντάδες των αγνοουμένων της.

Τα ειδεχθή αποτρόπαια εγκλήματα των εισβολέων έμειναν ατιμώρητα από το Διεθνές Δικαστήριο και η διχοτόμηση του νησιού έγινε από τότε και καλά κρατά μέχρι τώρα, εξαιτίας της πλήρους αδιαφορίας των ηγετών του κόσμου και ειδικότερα των άλαλων συμφεροντολόγων ηγετών της γηραιάς Ευρώπης.

Από την εισβολή και μέχρι τώρα τι κάνατε Ευρωπαίοι ηγέτες για την Κύπρο που την έχετε ολόκληρη στους χάρτες, ενώ ξέρετε πως το μέλος-κράτος σας είναι υπό κατοχή;
Τίποτα ασφαλώς, γιατί ζυγίζετε το καθετί με τα συμφέροντά σας, αγνοώντας την τραγωδία ενός Λαού που ακόμη συνεχίζει να πασχίζει για τις εκατοντάδες αγνοούμενους του.

Τι κάνατε μέχρι τώρα για να εφαρμοστούν τα πολλά ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. και του Συμβουλίου Ασφαλείας;
Ασφαλώς τίποτα... Πάνω από όλα γηραιά Ευρώπη βάζεις την ισορροπία των πωλήσεων αεροπλάνων, υποβρυχίων, τανκς και οχημάτων σε φίλους κι οχτρούς. Είσαι Ευρωπαϊκή Ένωση Συμφερόντων (Ε.Ε.Σ.).
Τι κάνατε Κύπριοι και Έλληνες Ευρωβουλευτές;

Κτυπήστε τα έδρανά σας, φωνάξτε δυνατά προς κάθε κατεύθυνση, βάλτε θέμα στην Ευρωβουλή. Δεν είναι μόνο ο παχουλός μισθός, Είναι και ένας Λαός που μάτωσε και μαρτύρησε από την απώλεια των αγαπημένων του, της περιουσίας και της γης που γεννήθηκε και έζησε μέχρι τότε που η μητέρα Ελλάδα «λόγω αδυναμιών και λόγω απόστασης» δεν μπόρεσε να επέμβει δυναμικά ως εγγυήτρια.

Τι θα κάνατε Ευρωπαίοι, Γερμανοί, Γάλλοι και όλοι οι άλλοι, αν ένας κατακτητής καταλάμβανε μια επαρχία σας δολοφονώντας άγρια τους πολίτες σας καταστρέφοντας συνάμα περιουσίες, ιερά και τον πολιτισμό σας; Ασφαλώς θα ενεργούσατε αμέσως με κάθε τρόπο να διώξετε και να τιμωρήσετε τον κατακτητή...

Κάντε το ίδιο και για τη μαρτυρική Κύπρο...
Διώξτε τους εισβολείς και τους έποικους από την όμορφη Κύπρο μας για να ξαναγίνει και στην πραγματικότητα ενωμένη και να ζήσουν, όπως παλιά, Έλληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αρμονικά στο ενιαίο κράτος τους.

Διαβάστε ακόμη

Αγαπητός Ξάνθης: Ένα βιβλίο σταθμός, για την επικινδυνότητα της συνδετικότητας σε μια ανειρήνευτη σημερινή εποχή

Θάνος Ζέλκας: Ο δρόμος είχε τη δική του αμαρτία

Θανάσης Καραναστάσης: Όπου λαλούν πολλοί... μνηστήρες

Μανώλης Κασσώτης: Στην Κάσο το Συμπόσιο Στέγης Γραμμάτων-Τεχνών

Γιάννης Παρασκευάς: Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε

Μάξιμος Χαρακόπουλος: «Δεν είμαστε δεδομένοι»

Μανώλης Χατζηάμαλλος: Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας!

Φίλιππος Ζάχαρης: Επανάληψη της ιστορίας και ήττα της σκέψης