105 χρόνια από τη θυσία των Προσκόπων στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας

Rodiaki NewsRoom

Είναι 14 Μαΐου του 1919 όταν το Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας, χτισμένο στην κοιλάδα του Μαιάνδρου ποταμού καταλαμβάνεται από τον ελληνικό στρατό.

Ένα μήνα μετά, ο ελληνικός στρατός δέχεται επίθεση από Τσέτες ( σ.σ. συμμορίτες που δραστηριοποιούνταν στη Μικρά Ασία υπό την ανοχή της τουρκικής χωροφυλακής και ενίοτε σε συνεργασία) και υποχωρεί στο Μπλατζίκ.

Όσα ακολούθησαν, παραμένουν μέχρι σήμερα μία μαύρη κηλίδα στην ιστορία του 20ού αιώνα. Στις τρεις ημέρες που ακολούθησαν, οι συνοικίες στις οποίες αρχικά έμεναν περίπου 8.000 Έλληνες, κάηκαν ολοσχερώς. Η εικόνα που αντίκρυσαν οι Έλληνες Στρατιωτικοί όταν επανάκτησαν τον έλεγχο του Αϊδινιού ήταν αποτρόπαια. Η βιαιότητα με την οποία φέρθηκαν οι Τσέτες σε ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά... απερίγραπτη.

Το μέγεθος των απωλειών μέχρι και σήμερα δεν έχει προσδιοριστεί, με αναφορές να κάνουν λόγο για 1.000 έως και 5.000 άτομα που σφαγιάσθηκαν εκείνη την ημέρα.

Η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου
Και ενώ δεν μπορεί κανείς να αμελήσει το γεγονός ότι πολλοί εκείνες τις ημέρες λιποψύχησαν, άλλοι τόσοι είναι και εκείνοι που με αυταπάρνηση στάθηκαν δίπλα στους Έλληνες στρατιώτες και τον άμαχο πληθυσμό με τρανότερο παράδειγμα αυτό των Προσκόπων.

Με εμψυχωτή τον Τοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη και τους υπόλοιπους αρχηγούς, πρώτοι οι Πρόσκοποι φορώντας τη στολή τους ήταν αυτοί που δεν έκαναν πίσω ούτε λεπτό. Πολλοί από αυτούς έπεσαν στο πεδίο της μάχης, προσφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια αδιακρίτως σε Έλληνες και Τούρκους.

Στις 18 Ιουνίου όμως, 31 εξ αυτών, συνελήφθησαν από τους Τσέτες, και αφού δεν δέχθηκαν να απαρνηθούν την πατρίδα τους, με πρώτο τον Tοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη, εκτελέστηκαν με ανεκδιήγητη βαναυσότητα.
Η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου τον Ιούνιο του 1919 συγκλόνισε τον πολιτισμένο κόσμο και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην παγκόσμια Προσκοπική ιστορία.

«Το αίμα αυτών των αθώων παιδιών σφράγισε τα δικαιώματα του Έθνους»
Η σφαγή των Προσκόπων συγκλόνισε το πανελλήνιο. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, ένα σημαντικό και συγκλονιστικό άρθρο δημοσιεύτηκε στο επίσημο περιοδικό «Η Ζωή των Προσκόπων» του Σ.Ε.Π, στις 15 Αυγούστου 1919. Ο Κωνσταντίνος Μελάς, μέσα από τη στήλη του Γενικού Εφόρου, ανέπτυξε θέσεις ειρήνης και ανοχής, εκφράζοντας βαθιά λύπη για το μίσος και τη βία, χωρίς όμως να δείχνει εχθρότητα. Έγραψε για το δράμα του Αϊδινίου, τιμώντας τη μνήμη των πεσόντων και ζητώντας από τους Προσκόπους να θυμούνται τη θυσία τους.

Στο άρθρο του, ο Μελάς αναφέρει: «Σήμερα έλαβα το γράμμα του Γενικού Εφόρου και Γενικού Γραμματέα, στο οποίο ο φίλος μου Μίνδλερ με πόνο βαθύ μου αναγγέλλει το δράμα του Αϊδινίου. Μου λέγε ο Γ.Ε. ότι το ανήγγειλε σε όλους σας και σας παρακάλεσε να προσευχηθείτε όλοι για τους μάρτυρες αδελφούς μας σε ορισμένη ημέρα του περασμένου μήνα. Μακριά από την πατρίδα η είδηση αυτή με πλήγωσε περισσότερο. Κλαίω τον Νικόλαο Αυγερίδη, του οποίου τον Πατριωτισμό θαύμασα στη Σμύρνη. Είχε λίγα τα λόγια του και ήταν αληθινός Πρόσκοπος...

Κλαίω τα είκοσι αθώα πλάσματα. Μπορούσε ο Αυγερίδης και οι Πρόσκοποι να έφευγαν, αλλά είχαν αίσθηση του καθήκοντος και έμειναν. Ζητώ από εσάς να χαράξετε βαθιά στην καρδιά σας τη θυσία αυτή που στον αγώνα του Γένους έδωσε και το Σώμα. Ζητώ από όλους σας να διώξετε από την ψυχή σας κάθε αίσθημα μίσους για τα κτήνη τα ανθρωπόμορφα που έκαναν το κακούργημα.

Σήμερα ο Τούρκος παύει πλέον να είναι ελεύθερος. Και η μόνη εκδίκηση που θα κάνουμε εμείς οι Έλληνες, η φυλή του πολιτισμού, θα είναι να τον κάνουμε άνθρωπο σε τρόπο ώστε μια μέρα η νέα γενιά του να συναισθάνεται, εφ’ όσον υπάρχει, το βάρος του αίσχους που αφήνουν σε μια φυλή, τέτοιες άτιμες και δειλές πράξεις.

Αιωνία στην καρδία μας και στο Σ.Ε.Π, η μνήμη του Αυγερίδη και των σφαγέντων αδελφών μας. Η θυσία τους ας χρησιμεύσει για να εννοήσετε όλοι σας πόσο ποταπά είναι τα μικρά πάθη και οι μικρο-αντιζηλίες μπροστά σε τέτοιο κολοσσό αυταπάρνησης. Το αίμα αυτών των αθώων παιδιών σφράγισε τα δικαιώματα του Έθνους.
Επιθυμώ οι εικόνες τους να στολίσουν, στην πιο τιμητική θέση, όλες τις Λέσχες των Ελλήνων Προσκόπων σαν τις εικόνες των ηρώων και μαρτύρων του Γένους.

Κωνσταντίνος Μελάς- Λεζαίν, Ελβετία, 2 Αυγούστου 1919
Η μνήμη αυτής της θυσίας παραμένει ζωντανή, καθώς οι Πρόσκοποι συνεχίζουν να τιμούν τα θύματα του Αϊδινίου, θεωρώντας την τη μοναδική υπόθεση θυσίας στην Προσκοπική αλλά και παγκόσμια ιστορία.

Οι 31 Πρόσκοποι και Αρχηγοί του Αϊδινίου, όπως και πολλοί άλλοι νέοι Πρόσκοποι, έκαναν το καθήκον τους, βοηθώντας κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση, στα δύσκολα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής, της Ναζιστικής Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου.

Με την υπόσχεση αυτή, οι Πρόσκοποι συνεχίζουν να προσφέρουν κοινωνική παρέμβαση, χωρίς διακρίσεις. Οι Πρόσκοποι έχουν ιστορία, μεγάλη και σημαντική ιστορία προσφοράς στη χώρα μας.
Αυτό συνεχίζουν να κάνουν, τιμώντας τη θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου και διατηρώντας ζωντανές τις αρχές της ειρήνης και της ανθρωπιάς.

Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν μνημεία και πλατείες αφιερωμένα στους ήρωες Προσκόπους του Αϊδινίου με τιμητικές εκδηλώσεις να λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο τέτοιο καιρό.
Ευχή όλων και στη Ρόδο κάποια στιγμή να δημιουργηθεί ένα μνημείο αφιερωμένο στους Προσκόπους του Αϊδινίου και της Κάτω Παναγιάς, κάτι το οποίο είναι και στις προθέσεις της Περιφερειακής Εφορείας Προσκόπων Δωδεκανήσου.
Με πληροφορίες από: sep.org.gr, rethnea.gr, scoutsofathens.gr