Ηλ. Καραβόλιας: Η ενεργητική ενδοεπικοινωνία στην επιχείρηση

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Ηλίας Καραβόλιας

Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα στον χώρο των επιχειρήσεων όπου η εμμονική απόσταση της διοίκησης από τα υπόλοιπα στελέχη σε έναν οργανισμό καλλιεργεί εκείνο το διαβρωτικό έδαφος ανεπιτυχούς αλληλεπίδρασης μέσα στο εταιρικό δίκτυο.

Η «απόσταση του δωματίου» της λήψης των αποφάσεων από τον ζωτικό χώρο ( της παραγωγής και προώθησης των προϊόντων στην αγορά) συνιστά πλαίσιο ασύμμετρης πληροφόρησης για αποτελεσματική στρατηγική και για τη βιωσιμότητα μιας επιχείρησης.

Περιπτώσεις αποτυχίας επιχειρηματικών ιστοριών δείχνουν ότι η κατάρρευση δεν είναι μόνο αποτέλεσμα κακού στρατηγικού σχεδιασμού, έλλειψης ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας των προϊόντων στην αγορά ή ζήτημα χαμηλής αποδοτικότητας των εργαζομένων.

Οι λάθος επιλογές, η κακή και συνήθως εμμονική διάγνωση της αγοράς αλλά και η ανεπιτυχής διαχείριση λειτουργικών προβλημάτων, δομούν μια συνθήκη απομόνωσης από την ενεργητική ακρόαση και τη συμβουλευτική υπεραξία που μπορεί να αποσπάσει η διοίκηση από τα στελέχη της.

Σημαντικός παράγοντας στρεβλού αναπτυξιακού και επιχειρηματικού μοντέλου είναι το διαρκές κενό πληροφόρησης, ανατροφοδότησης και αλληλεπίδρασης μεταξύ των ηγετικών και των εκτελεστικών στελεχών.

Αυτό δεν σημαίνει στη σημερινή εποχή της υπερεπικοινωνίας και των εύκολα χαμένων εργατοωρών, διαρκές και άσκοπο brainstorming ή υπερανάλυση στόχων που αποδιοργανώνει την αναγκαία στοχοπροσήλωση.

Η έλλειψη όμως της ελάχιστης έστω ενημέρωσης για τη μεγάλη κυρίως εικόνα της εταιρείας, και η μη διάχυση της εικόνας αυτής προς τα διαφορετικά επίπεδα του οργανισμού, είναι μια συχνά εμμονική τακτική πολλών υψηλόβαθμων διοικητικών στελεχών.

Παράγοντες όπως η υπεραυτοπεποίθηση και ο υπερσυγκέντρωτισμός, αλλά και πλήθος από ψυχολογικά σύνδρομα, δεν επιτρέπουν τη συμμετρική κατανόηση από τα μέλη της επιχείρησης των σχεδίων και των δράσεων της διοίκησης.

Η εμμονή αυτής της πληροφοριακής απόστασης των πάνω από τους κάτω (ή και τους δίπλα) παράγει αναποτελεσματικό πλαίσιο εντολών και οδηγιών. Και το φαινόμενο παρατηρείται έντονα σήμερα λόγω της (αναγκαστικής) υπερβολικής έμφασης στην τεχνολογική συνθήκη παραγωγής και απόδοσης μέσα στην επιχείρηση.

Αλλά οι αλγόριθμοι, τα προβλεπτικά μοντέλα αυτοματισμού και τα λογισμικά παρακολούθησης της στρατηγικής και της πορείας ενός επιχειρησιακού πλάνου δεν μπορούν επ ουδενί να αντικαταστήσουν τον ανθρώπινο παράγοντα.

Η έλλειψη ενημέρωσης των μεσαίων και κατώτερων στελεχών για τις στρατηγικές επιλογές και την πορεία της επιχείρησης συνιστά μια συνθήκη που συνήθως αποδιοργανώνει τους εργαζόμενους από το ρόλο τους και συχνά τους αφήνει έκθετους στην αγορά, ενώ εμφανώς μειώνει το «συνεργατικό ένστικτο» μέσα στην ίδια την επιχείρηση.

Είναι δεδομένο ότι κάθε εταιρικός οργανισμός αποτελεί μια συλλογικότητα αλληλεπίδρασης των διαφορετικών μελών της, ανεξαρτήτως ρόλων και χαρακτήρων.

Η υποτίμηση της θετικής συνεισφοράς που θα μπορούσαν να έχουν τα περισσότερα - αν όχι όλα τα στελέχη της εταιρείας - στο επιχειρηματικό μοντέλο, είναι συχνό εμμονική φαινόμενο με αρνητικά αποτελέσματα.

Η απόσπαση της νοητικής υπεραξίας και του «συμβουλευτικού» ρόλου στελεχών και υπαλλήλων αποτελεί προστιθέμενη αξία για κάθε επιχείρηση. Γι’ αυτό και η ενεργητική ακρόαση από την ενδοεταιρική επικοινωνία, για την ευελιξία αποφάσεων και δράσεων και για τις απαιτούμενες βελτιωτικές κινήσεις και εν τελεί την διόρθωση της στρατηγικής, είναι δείγμα υγιούς λειτουργίας και βιωσιμότητας μέσα στο σύγχρονο υπερπληροφοριακό και υπερεπικοινωνιακό περιβάλλον.

Η διάχυση της εταιρικής πληροφόρησης οριζόντια και κάθετα για την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών της εταιρείας, για την πορεία διείσδυσης των προϊόντων και της φήμης της στην αγορά ( ή εκτοπισμού από αυτή) είναι βασικές παράμετροι για την αύξηση της αίσθησης ενεργητικής συμμετοχής όλων στην ανάπτυξη της επιχείρησης.

Και η ιστορία δείχνει ότι αποτελεί το μεγαλύτερο ασφάλιστρο κινδύνου για ενδεχόμενα λάθη στη λήψη στρατηγικών αποφάσεων.