Ηλίας Καραβόλιας: Το cloud lobbying και τα ανύπαρκτα κοινωνικά ασφάλιστρα κινδύνου
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 209 ΦΟΡΕΣ
Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας
«Αφού μπορώ να πληρώνω το ρεύμα όσο πάει, ανεξαρτήτως από πού παράγεται, αφού μπορώ να αγοράσω το ηλεκτρικό SUV και ας μην γίνει φθηνότερο, τι με νοιάζει ο πληθωρισμός, το κλίμα και η ακρίβεια στα καύσιμα, έχει ο θεός – άλλωστε έχουμε και ασφάλεια με τους Αμερικανούς τώρα σε λιμάνια και θάλασσες».
Πίσω από αυτή τη στερεοτυπική ιδεοληψία κρύβεται μια φράση που διάβασα πολύ μικρός σε διήγημα του Aldous Huxley: «η βαθύτερη αμαρτία του μυαλού είναι να πιστεύεις πράγματα χωρίς αποδείξεις».
Στο γενικότερο σημερινό πλαίσιο «ένα πυκνό λομπικό νέφος (cloud lobbying) καθορίζει τις επιλογές και δεσμεύσεις πολλών κρατών», όπως λέει στο link που παραθέτω στο τέλος και αξίζει να διαβαστεί, ο Ιωσήφ Σινιγάλιας.
Η πράσινη ενεργειακή μετάβαση που θα μας προστάτευε από την κλιματική αλλαγή, τα φωτοβολταϊκά στις ταράτσες και τα αιολικά στις κορυφές των βουνών, το φθηνό φυσικό αέριο της Ρωσίας και της Σιβηρίας, όλα εκείνα που μας τάιζαν (ως δήθεν ωφέλη) τόσα χρόνια από την Εσπερία, τα πήρε ο πόλεμος (τόσο απλά).
Και γιατί τα πήρε; Μα επειδή βρέθηκε επιτέλους σχιστολιθικό αέριο στις ΗΠΑ, και τώρα βγαίνει κέρδος για να έλθει εδώ, και μάλιστα υγροποιημένο (επίσης τόσο απλά).
Διαβάστε τι σημαίνει ενεργειακός πόλεμος. Τι σημαίνει πρόσδεση χωρίς κοινωνικά ασφάλιστρα κινδύνου σε άρμα (καπιταλιστικής ηγεμονίας) των μεγάλων πετρελαϊκών συμφερόντων.
Όλη η Ευρώπη – με πρώτη το Ελλαδιστάν – δένεται στο άρμα της δήθεν φθηνής ενέργειας.
Ενέργεια που θα παράγουν και θα προμηθεύουν εδώ Αμερικανοί και ντόπιοι ισχυροί, αλλά προσέξτε: με συμβατικές ρήτρες μελλοντικής αντιστάθμισης κινδύνου (ένα αντασφαλισμένο στοίχημα δηλαδή), ώστε να μπορούν να τιμολογούν από τώρα για το μέλλον πιθανές ζημιές (ώστε να τις μετακυλήσουν εννοείται στους καταναλωτές – σε εσένα και εμένα δηλαδή, φίλε αναγνώστη).
Συνδέεται όλο αυτό το παίγνιο έξυπνα με τον «αιώνιο αόρατο» μαύρο χρυσό της χώρας (πετρέλαια) που, όταν δεν βρεθούν (ή αν βρεθούν στο ελάχιστο), κανείς δεν αναρωτιέται πώς και ποιος θα πληρώσει τα κόστη εξόρυξης των κολοσσών.
(σημ.: στήθηκε ήδη ο τρόπος για την έξοδο κινδύνου του κεφαλαίου· ας μην ανησυχεί ο πληθυσμός μας, αφού θα συμμετέχει και το ελληνικό δημόσιο στην ασφάλιση της αποτυχίας).
Ο καπιταλισμός πείθει τους νεόπλουτους μικροαστούς πολύ εύκολα: τους μετατοπίζει από «νέα εποχή» σε «νέα εποχή», από πράσινες μεταβάσεις σε ψηφιακούς μετασχηματισμούς και τεχνητές νοημοσύνες, αυτοί βλέπουν οφέλη συνέχεια για τη ζωή τους.
Όμως, ποτέ δεν τους αφήνει να δουν τη δήθεν κανονικότητα: jobless recovery, ανισότητες και υπερσυσσώρευση – αυτό δηλαδή που θα στοιχίσει (πάντα συμβαίνει) σε μια από τις επόμενες γενιές (ζωή να ’χουμε, θα μου πείτε τώρα…).
Εάν δε κάποιος κάνει το λάθος να επιμείνει για πράσινη ενέργεια και ρωσικό αέριο, ή ακτιβιστής και κομμουνιστής θα χαρακτηριστεί ή πουτινόφιλος – και τέτοιες εποχές αυτά είναι πολύ κακά πράγματα…
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
