Hλεκτρονική μαφία

Rodiaki NewsRoom

Γράφει

ο Θάνος Ζέλκας

Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης φαίνεται πως απετέλεσαν το βήμα που έψαχναν οι κάθε λογής «αδικημένοι» από τη ζωή, οι «κατατρεγμένοι», οι φοβικοί, οι αντιδραστικοί, οι επαναστάτες με ή χωρίς αιτία και γενικά όλα τα λούμπεν στοιχεία που δεν έβρισκαν τρόπο έκφρασης.

Όλοι αυτοί που πριν την εμφάνιση αυτών των μέσων αγόρευαν σε συνοικιακά καφενεία, σε γειτονιές και όπου μπορούσαν να βρουν εύφορο έδαφος να «σπείρουν» τις «δηλητηριώδες» απόψεις τους.

Τη δεδομένη χρονική στιγμή, το γνωστότερο από τα δίκτυα αυτά έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο ηλεκτρονικό γκέτο με «ψηφιακές συμμορίες», που απαρτίζονται από άτομα με ψεύτικα προφίλ. Οι συμμορίες αυτές δρουν ανενόχλητα και ανεξέλεγκτα, με κύριο μέλημά τους να επιβάλουν συγκεκριμένες απόψεις ή ακόμα και να σπιλώσουν υπολήψεις ατόμων με διαφορετική άποψη από τη δική τους. Φαίνεται δε ότι πολλές φορές δεν δρουν με δική τους βούληση αλλά υπό την καθοδήγηση εντολοδόχων, οι οποίοι με αυτό τον τρόπο εξοντώνουν ηθικά τους αντιπάλους τους.

Σίγουρα δεν ζούμε σ’ έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Υποτίθεται όμως ότι ως πολιτισμός έχουμε περάσει τις «παιδικές ασθένειες» και μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μερικές βασικές αρχές. Πρώτα απ’ όλα να αποδεχτούμε ότι ο διάλογος είναι η βάση αυτού του οικοδομήματος και οποιαδήποτε προσπάθεια κατάργησής του αποτελεί θανάσιμο πλήγμα στα θεμέλιά του.

Δεύτερον να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα. Προφανώς δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις. Είναι άλλο όμως να έχει κάποιος την άποψή του και να την εκφράζει μέσα σε κάποια όρια και άλλο να προσπαθεί να την επιβάλει με οποιοδήποτε τρόπο.

Σε αυτές τις βασικές αρχές υπάρχει και η έννοια της τεκμηρίωσης μιας άποψης. Δεν υπάρχουν θέσφατα και παγιωμένες αντιλήψεις. Εφόσον κάτι αποδεικνύεται ότι συμβάλλει στο ευρύτερο καλό, υιοθετείται και εφαρμόζεται. Αν δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για να καταργηθεί, απλώς δεν καταργείται. Είναι τόσο απλό. Επειδή όμως είναι απλό, ταυτόχρονα είναι και δύσκολο.

Οι «ψηφιακές συμμορίες» εκμεταλλεύονται την ίδια τη δομή του πολιτεύματος και των επιτευγμάτων του πολιτισμού, προκειμένου να προκαλέσουν χάος. Αμφισβητούν την επιστήμη (επιλεκτικά φυσικά) και χρησιμοποιούν επιχειρήματα τύπου σοφιστών, τα οποία είναι αδιέξοδα εν τη γενέσει τους. Σε αυτή την παρανοϊκή λογική βάζουν σε κίνδυνο το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, το οποίο κόπτονται ότι προστατεύουν από την επικινδυνότητα του συστήματος.

Να δεχτούμε ότι το υπάρχον σύστημα είναι διάτρητο και γεμάτο αδυναμίες. Να δεχτούμε ότι υπάρχει διαφθορά και σήψη. Ποια είναι η απάντηση; Να το γκρεμίσουμε και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε; Και ποιος αλήθεια μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτό που θα φτιαχτεί από αυτούς που επικαλούνται το καινούριο ότι θα είναι καλύτερο;

Αν θέλουμε να τα γκρεμίσουμε όλα, χρειάζεται εκ των προτέρων να γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα φτιάξουμε και να έχουμε συμφωνήσει όλοι μας ότι όντως αυτό θα είναι καλύτερο. Δεν μπορούμε να βασίσουμε την επόμενη ημέρα πάνω σε μεγαλοστομίες και μαθητεύομενους μάγους. Είναι τουλάχιστον ανώριμο κάτι τέτοιο, αν όχι πολύ επικίνδυνο. Ας μη ξεχνάμε ότι ο παρανοϊκός μουστακοφόρος δικτάτορας που αιματοκύλησε την Ευρώπη πριν μερικές δεκαετίες ξεκίνησε ως μεταρρυθμιστής και ως προστάτης των κατατρεγμένων και καταπιεσμένων.

Ίσως να θεωρείται υπερβολή η όποια διασύνδεση των ταγμάτων θανάτου με τις «ηλεκτρονικές συμμορίες». Πιθανόν να είναι. Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι αν τους δοθεί εξουσία, δεν θα καταλήξουν σε παρόμοια αποτελέσματα; Διότι κάποιοι από το είδος μας οδηγούνται ακόμη από τα ένστικτά τους κι αυτά είναι που προκαλούν τις μεγάλες τραγωδίες.

Πρόσφατα θεσπίστηκε νόμος προκειμένου να καταπολεμηθούν αυτές οι «ηλεκτρονικές συμμορίες». Η αποτελεσματικότητά του είναι σχεδόν παρόμοια με αυτού που καταπολεμάει και τις φυσικές συμμορίες. Μηδαμινή. Ο μόνος τρόπος να εξουδετερωθούν είναι να τους οδηγήσουμε στην απομόνωση και να μην τους κάνουμε συνομιλητές μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση τους δίνουμε τόσο αξία όσο και την ευκαιρία να στρατολογήσουν κι άλλους οπαδούς.