Δημήτρης Προκοπίου: Περιβάλλον και ύδατα

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Δημήτρης Προκοπίου

Το θαλάσσιο και το χερσαίο περιβάλλον είναι για την Ελλάδα πηγή φυσικού και οικονομικού πλούτου. Όπως σε όλες τις χωρες με θάλασσα. Οφείλουμε να τα διαφυλάττουμε και να τα προστατεύουμε, ώστε να διασφαλίσουμε ότι στο μέλλον θα συνεχίσουν να μας συντηρούν.

Σημαντικότατη είναι η προστασία της βιοποικιλότητας και των οικοσυστημάτων μας, η μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της ρύπανσης των υδάτων και του εδάφους, η στροφή προς την κυκλική οικονομία, η βελτίωση της διαχείρισης των αποβλήτων.

Ακόμα και σήμερα τα κέντρα επεξεργασίας λυμάτων δεν καλύπτουν όλη τη χώρα. Υψηλή σημασία έχει βέβαια και η διασφάλιση της βιωσιμότητας των τομέων της γαλάζιας οικονομίας και της αλιείας μας.

Η παράκτια ζώνη που εκτείνεται στα 40 χιλιόμετρα από τις ακτές φιλοξενεί το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού στη χώρα μας. Σχετίζεται με τον τουρισμό, τη βιομηχανία αλλά και την αλιεία και φυσικά τη διαβίωση. Στην παράκτια ζώνη φιλοξενούνται χιλιάδες είδη χλωρίδας και πανίδας.

Οι εσωτερικές περιοχές πέρα από τα 40 χιλιόμετρα, είναι αγροτικές και, βιομηχανικές αλλά και φυσικά περιβάλλοντα και βιότοποι, συγκεντρώνουν έναλλακτικο τουρισμό, και τα δάση πρώτα από όλα δίνουν φυσικούς πόρους με πρωτεύον φυσικά το νερό και τα απαραίτητα για τη διαβίωση αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.

Η φύση, τα δάση, δίνουν οξυγόνο για εμάς πέρα από ευεξία.

Ο κάμπος δίνει τροφή όπως φυσικά και οι ημιορεινές περιοχές με οπωροφόρα και ελιές, ενώ οι ορεινές δίνουν κι αυτές ανάλογα προϊόντα αγροτικά.

Η έλλειψη προγραμματισμού είναι φαινόμενο στις σύγχρονες κοινωνίες. Η φύση αγριεύει αλλά η κλιματική αλλαγή δεν είναι ούτε η αιτία ουτε φυσικά η εξήγηση. Οι πολεις μας κατασκευάστηκαν πάνω σε ρέματα, σε ποτάμια, σε λίμνες, σε σαθρά εδάφη ενίοτε και σε αρχαιότητες.

Υφαρπαγές δημόσιας γης ρεμάτων (παντού), αυθαίρετες δημοτικές κατασκευές σε κτήρια (Μάνδρα), ελλειπή γεφύρια – κακοτεχνίες (συχνά) όλα αυτά συνδράμουν μαζί με τη φύση σε κατασκευές, δρόμους και πλατείες χωρίς αγωγούς ομβρίων.

Το νερό θυμάται, το ανθρώπινο γένος όχι. Δεκάδες ρέματα μπαζώθηκαν η μίκριναν τα περισσότερα από το κράτος για να γίνουν οι πόλεις, οι δρόμοι, τα λιμάνια, οι πλατείες, οι κατοικίες, τα πάρκα.

Οι πόλεις εξ ορισμού είναι πάνω σε περιοχές που ήταν με νερό, και αν δεν ήταν ποτάμια, ήταν βάλτοι. Μέχρι και στη μικρη Μύκονο υπάρχει συνοικία- περιοχή στη χώρα με το όνομα «Λίμνη». Μέχρι και οι εθνικές οδοί περνούν πάνω από πρώην λίμνες. Στην κεντρική Ευρώπη κι εκεί μπαζώθηκαν ρυάκια, αλλά ποτάμια φυσικά όχι.

Ο άνθρωπος προσπαθώντας να ελέγξει το νερό κι αυτός κάνει έργα, ακριβά έργα για να προστατέψει την οικονομία και την κοινωνία από το ανεξέλεγκτο νερό. Όταν έρθει το νερό πρέπει αυτά να λειτουργούν για να τους προστατέψουν όλους.

Όλα αυτά τα σύνθετα ζητήματα διαχείρισης των υδάτων αφορούν τους πολιτικούς, τους πολίτες και την κοινωνία γενικότερα. Οι ειδικοί είναι οι πολιτικοί μηχανικοί με εξειδίκευση στα υδραυλικά έργα.

Οι μόνοι γνώστες του αντικειμένου, που οι πολιτικοί πρέπει να τους ακούν.