Φίλιππος Ζάχαρης: "Ευρωεκλογές: H Ευρώπη πρέπει να σωθεί"

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Φίλιππος Ζάχαρης
zachfil64@gmail.com

Και ενώ πλησιάζουμε προς την ημερομηνία των Ευρωεκλογών που είναι σημαντικές από κάθε άποψη, με δεδομένη την παρατεταμένη επικινδυνότητα από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, εντός της ίδιας της ΕΕ εκτυλίσσεται ένα σκληρό παιχνίδι ανάμεσα στους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες από την μια, τους εθνικιστές και ακροδεξιούς από την άλλη, με τη διακοσμητική παρουσία της αριστεράς που δεν έχει και τίποτε ουσιαστικό να καταθέσει πέραν από μια αντιευρωπαϊκή πολιτική από τη μια ή μια γενικώς και αορίστως φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση και αυτό συμβαίνει λόγω της χρεωκοπίας των ιδεών αλλά πάνω απ΄όλα λόγω της σχεδόν απόλυτης αδιαφορίας που έχει τηρήσει στο θέμα της Ουκρανίας.

Η ενδυνάμωση της ακροδεξιάς, που έχει σταθερό και μόνιμο συμπαραστάτη τον Πούτιν, με εκατέρωθεν δοσοληψίες σε όλα τα επίπεδα, η αποσάρθρωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που ουσιαστικά αναμασά τις συνήθεις διακηρύξεις, αλλά και η πολιτική χρεωκοπία των Πρασίνων που και αυτοί με τη σειρά τους επιλέγουν να απέχουν από μια συνολική πολιτική όραση, περιοριζόμενοι στα γνωστά ρητά για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, αφήνοντας στην άκρη κάποιες αρχικές επιμέρους αμεσο-δημοκρατικές διαδικασίες, όλη αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με το σοβαρό έλλειμμα δημοκρατικών θεσμών στην Ευρώπη και που απλά δεν συγκρίνεται βεβαίως με τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό τού αντι-δυτικού άξονα, δημιουργεί μεγάλη ανησυχία για το μέλλον.

Οι στόχοι της Ρωσίας είναι κάτι παραπάνω από προφανείς: η διάλυση της Ευρώπης και ει δυνατόν η ανασύσταση της πρώην ΕΣΣΔ με άλλο τρόπο αλλά με τις ίδιες μεθόδους. Η Ευρώπη πρέπει να δώσει μια ηχηρή απάντηση στις Ευρωεκλογές, τουλάχιστον στο επίπεδο ότι θέλει να διατηρήσει με κάθε τρόπο τα όποια δημοκρατικά αποθεματικά κεκτημένα με την έννοια ότι ακόμη μπορεί να μιλά κανείς ελεύθερα.

Η Ευρώπη όμως κινδυνεύει άμεσα από τις φιλορωσικές φωνές που στοχεύουν στην κατάργηση όλων των κεκτημένων από τους ίδιους τους λαούς της Ευρώπης. Αυτό δεν το έχει αντιληφθεί ή κάνει πως δεν το ακούει η αριστερά, με δεδομένο βέβαια ότι ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά υπάρχουν πολλά κοινά στην άσκηση της πολιτικής στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.

Οι συντηρητικοί, οι σοσιαλδημοκράτες και οι νεοφιλελεύθεροι, από την άλλη, είτε δανείζονται από τη δεξαμενή της αριστεράς και της ακροδεξιάς, είτε ναυσιπλοούν προς άγνωστη κατεύθυνση, με όσα μπορούν ακόμη να πρεσβεύουν.

Χρειάζεται λοιπόν μια συνολική προσπάθεια από τους ίδιους τους λαούς της Ευρώπης να αυτονομηθούν πολιτικά, να καταγγείλουν την απάθεια και την αδιαφορία δεξιάς και αριστεράς αλλά πρωτίστως να σταθούν απέναντι στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά που συντηρείται από τη Ρωσία. Βέβαια οι πολίτες είναι ακόμη ελεύθεροι να επιλέξουν την πορεία τους, τον πολιτικό τους προσανατολισμό, να κάνουν τις επιλογές και να εκφράσουν τα θέλω τους. Όμως η Ευρώπη βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση.

Αν επικρατήσει ο φόβος και η καχυποψία για τον άλλον, αν και πάλι οι ρατσιστικές πολιτικές μονοπωλήσουν την επικαιρότητα, αν οι αντι-μεταναστευτικοί νόμοι συνεχίζουν να ψηφίζονται μετατρέποντας την Ευρώπη σε περίκλειστο φρούριο, τα πράγματα σοβαρεύουν.

Η ίδια η Ευρώπη έχει κάνει βήματα προς τα πίσω τα προηγούμενα χρόνια και αυτό είναι γνωστό. Όμως πλέον στο τωρινό διαμορφωμένο τοπίο, οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει. Με τον τρόπο αυτό και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, έχουν γυρίσει την πλάτη και δείχνουν να αδιαφορούν σε πολλά θέματα που αφορούν την ίδια τους τη ζωή.

Μια ακόμη παράταση της αδιαφορίας ενδέχεται να προκαλέσει ανεξέλεγκτες παρενέργειες και ρήγματα στην ευρωπαϊκή συνοχή. Με τη Ρωσία να καραδοκεί εναγωνίως, την εσωτερική αποσταθεροποίηση και τα σαθρά θεμέλια, η Ευρώπη δείχνει να μην μπορεί να αντέξει. Οι Ευρωεκλογές θα δείξουν ποια είναι η τάση και η ροπή των Ευρωπαίων πολιτών. Από το αποτέλεσμά τους θα κριθεί η συνέχεια.

Και όλα αυτά με δεδομένο ότι από πολιτική σκοπιά δεν υφίσταται πραγματική δημοκρατία, όπως ήταν και το μεγάλο νόημα του Διαφωτισμού ή των μεγάλων επαναστάσεων, όπως η Γαλλική. Η Ευρώπη πάραυτα πρέπει να σωθεί. Γιατί όσο και κριτική να ασκείται, όσο και να αμφισβητείται από τους γνωστούς αυταρχικούς θύλακες, έχει μεγάλη παρακαταθήκη και κληρονομιά, που οι νέες γενιές θα παραλάβουν, χτίζοντας μια νέα πραγματική Ευρώπη των λαών.