Αγαπητός Ξάνθης: Οι σημερινές εκλογές της Ευρώπης, μια δοκιμασία μεταξύ «καναπέ» και συμμετοχής

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o
Αγαπητός Ξάνθης
Αρχιτέκτονας

Σήμερα με την ψήφο των Ευρωπαίων πολιτών χαράσσεται η πολιτική των επόμενων πέντε ετών της Ευρώπης μέσα από την επιλογή των 720 ευρωβουλευτών. Μια διαδικασία σημαντική, διακρίνοντας ότι το 80% των αποφάσεων και οδηγιών που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες έχουν άμεσο αντίκτυπο στις εθνικές χαράξεις και πολιτικές γραμμές.
Το δίλημμα «καναπές ή συμμετοχή» μού φαντάζει αδύναμο και επικίνδυνο.

Αδύναμο, γιατί απλά η συμμετοχή σε μια εκλογική διαδικασία ενισχύει το ρόλο του πολίτη, τονώνει το αίσθημα δημοκρατίας και τελικά αποστομώνει εκείνους που θέλουν να διοικούν στη βάση των κατά επιλογή μειοψηφιών.
Επικίνδυνο, γιατί απλά ενισχύει το αίσθημα εκείνων που νομίζουν ότι είναι ικανοί σε βάρος των πλειοψηφιών να σηκώνουν ανάστημα και να μιλούν εκ μέρους της «απούσας» πλειοψηφίας. Αυτή η κυνική αδιαφορία δεν πηγάζει από τους ταξικές διαφορές αλλά από μια υπερφίαλη σκέψη για την αναποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής ψήφου για τα τοπικά θέματα και της συγκρισιμότητας με τους ευρωβουλευτές ως ανίδεους για ζητήματα της περιοχής που απασχολούν το μοναδικό ψηφοφόρο.

Παρόλο η Ευρώπη έχει αναμορφώσει το ευρύτερο περιβάλλον της χώρας και των νησιών μας με τα «πακέτα» της και σ’ επέκταση εμείς τα απολαμβάνουμε με τους ανάλογους δείκτες ευημερίας και ανάπτυξης, αρκετοί από εμάς θεωρούμε ότι αυτά είναι όλα νομοτελειακά, υποχρεωτικά από τους άλλους για εμάς, μιλάνε για την Ευρώπη των προβλημάτων και της ασυνέχειας και ότι η Ευρώπη μάς χρεωστάει λόγω προφοράς των αξιών της αρχαίας Ελλάδας στη Δύση.
Είναι αυτοί/-τες που νομίζουν ότι είναι μαγκιά η αποχή από την ευρω-ψηφοφορία νοιάζοντας μόνο για το «κουτάκι» τους και αποδίδοντας τη χαρά της συμμετοχή στους άλλους, στους «ακίνδυνους», τους ειδήμονες ή και τους βλάκες ανάλογα την προσέγγιση.

Υπάρχει ένα ειδικό μείγμα ατόμων της λεγόμενης «αποχής» που προέρχονται από την αδιαφορία, πιθανά την κοινωνική περιθωριοποίηση, τους λάτρεις της αποχαύνωσης του δικτύου, των κουρασμένων από τις διεκδικήσεις που μέσα από τον θυμό ή την απόγνωση, τη λύπη ή την απάθεια προτιμούν την απομάκρυνση από την κάλπη. Αυτό δεν τους δικαιολογεί βέβαια αλλά ούτε εμάς να τους ονοματίζουμε άσχετους ή και μηδενιστές. Το στοίχημα είναι η περισσότερη συμμετοχή στο εγερτήριο του ενεργού πολίτη για μια πλουραλιστική και γνήσια Δημοκρατία.

Υπάρχουν όμως και οι νοικοκυραίοι, οι στιβαροί, οι ενεργοί που ψηφίζουν με σοβαρότητα, υπευθυνότητα για το μέλλον της Ευρώπης προσβλέποντας πρώτα στο δημοκρατικό τους καθήκον και παράλληλα ενδιαφερόμενοι/-νες για το μέλλον της Ηπείρου που θα έχει και ως αντίκτυπο στη χώρα μας αλλά και από τα εξαρτώμενα από την πορεία της Ευρώπης με τις ανάλογες πολιτικές της.

Είναι αυτοί/-τες που βάζουν πάντοτε πλάτη για την ανόρθωση της οικονομίας, που έστριψαν το τιμόνι το 2015 από τον γκρεμό, από την έξοδο από την οικογένεια της Ευρώπης. Είναι οι σκεπτόμενοι, είναι οι στυλοβάτες του έθνους μας, είναι αυτοί που με την επιστολική τους ψήφο δείχνουν το «δικαίωμα στην πόλη» όπως έλεγε και ο Henry Lefebvre. Η ελπίδα για τη μείωση της πολιτικής απουσίας στις σημερινές Ευρωεκλογές ας γίνει πραγματικότητα διαμορφώνοντας το αποτέλεσμα, όχι με μειοψηφικούς όρους αλλά με πλειοψηφικούς ενισχύοντας το πρόσωπο της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία και το δήμο του λαού. Το δικό μας καθήκον είναι να ταρακουνήσουμε όλους αυτούς/τες από τη νιρβάνα της απουσίας και του μενεφρεγισμού και να τους προσκαλέσουμε και τους καλέσουμε στο σάλπισμα της δημοκρατίας και ειδικά αυτό του συμμαχικού οργανισμού της Ε.Ε.

Έχουμε καθήκον συμμετοχής, ως Ευρωπαίοι πολίτες.
Όχι μόνο στις απόλαβες από την Ευρώπη αλλά και η επίδειξη ευθύνης συμμετοχής στα δρώμενά της αποτελεί πράξη υποχρέωσης και εκτίμησης προς τις αξίες της, που τόσο βάλλονται από τις ακραίες φωνές του λαϊκισμού, της ξενοφοβίας και του απολύτου ηγεμονισμού.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν.
Την Ευρώπη μπορούμε εμείς να τη διαμορφώσουμε…προφανώς όχι από τον «βαθύ γούνινο» καναπέ μας αλλά από τη σημερινή «μαχόμενη» κάλπη!