Ανατροπές...

Μαρία Καρίκη

Οι ανατροπές άλλοτε προκύπτουν στα ξαφνικά κι άλλοτε έρχονται μετά από πολλή εσωτερική αναζήτηση. Όποια κι αν είναι, όμως, η εκδοχή τους έχουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: μια καινούρια αρχή.

Γράφει η ψυχολόγος, Msc
Μαρία Καρίκη

Σε έναν κόσμο συνεχώς μεταβαλλόμενο ο άνθρωπος καλείται να επιδείξει την ικανότητά του για προσαρμοστικότητα, ευελιξία και αλλαγή. Παρά την ανάγκη μέσα μας για σταθερότητα και ασφάλεια τα δεδομένα γύρω μας αλλάζουν και εμείς οφείλουμε να είμαστε σε ετοιμότητα να ελιχθούμε, να αναθεωρήσουμε, να επαναδιαπραγματευθούμε.

Οι σχέσεις, οι συνθήκες, τα συναισθήματα μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατραπούν και να οδηγήσουν σε αδιέξοδα, σε διλήμματα και σε αποφάσεις ζωής.

Ο φόβος μπροστά στην αλλαγή εμπεριέχει την αγωνία για το άγνωστο, το μη οικείο. Θέλεις να φύγεις από εκεί που δεν αντέχεις, δεν ταιριάζεις πια ή από εκεί που αισθάνεσαι ότι καταπιέζεσαι. Κι ενώ ξέρεις ότι πρέπει να φύγεις, διστάζεις.
Κυριεύεσαι από φόβους κι ανησυχίες για ένα μέλλον που δεν σου δίνει εγγυήσεις. Συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι έχεις συνηθίσει αυτό που δεν σε ικανοποιεί, δεν σε γεμίζει πια. Σε τρομάζει το ότι διαλέγεις το «λίγο» από το ρίσκο. Σε καταρρακώνει η διαπίστωση ότι μπορεί να έχεις συμβιβαστεί με τον πόνο, τη φθορά και τη γκρίνια. Κι αναρωτιέσαι γιατί...

Πόση δύναμη, αποφασιστικότητα, προετοιμασία χρειάζεται άραγε η «ανατροπή»; Πόση γενναιότητα και τόλμη απαιτούνται για να διεκδικήσεις το «αυτονόητο»: το κάτι καλύτερο για σένα; Πόσο βαθιά μπορεί να έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι είσαι καλά παρότι δεν το νιώθεις έτσι; Πόση αντίσταση, πόση εκλογίκευση προκειμένου να παραμείνεις στα κεκτημένα;

Είναι ο φόβος, η συνήθεια, το φιλότιμο που σε κρατάνε πίσω; Είναι πράγματι οι «άλλοι» ή εσύ που σκέφτεσαι τους άλλους; Για πόσο ακόμα θα δικαιολογείς τη «δυστυχία»;
Μερικές φορές η φυγή χαρακτηρίζεται από κάποιους ως δειλία. Για ορισμένους ανθρώπους, ωστόσο, μπορεί να είναι η πιο δύσκολη απόφαση της ζωής τους, που την αναβάλλουν και την αναβάλλουν.
Όταν, όμως, τελικά το πράττουν, αισθάνονται ότι ήταν η πιο επαναστατική απόφαση που πήραν ποτέ. Η πιο τολμηρή πράξη που έκαναν. Αναφέρουν ότι επιτέλους βρήκαν το κουράγιο να κάνουν αυτό που πραγματικά ήθελαν, νιώθοντας ανακούφιση, λύτρωση...

Οι ανατροπές άλλοτε προκύπτουν στα ξαφνικά κι άλλοτε έρχονται μετά από πολλή εσωτερική αναζήτηση. Όποια κι αν είναι, όμως, η εκδοχή τους έχουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: μια καινούρια αρχή. Νιώθεις σαν να έχεις την ευκαιρία να ξεκινήσεις και πάλι από το μηδέν. Από μια διαφορετική αφετηρία με νέες προοπτικές, με νέα λάθη, με νέους ανθρώπους. Φοβάσαι μεν, αλλά νιώθεις και πάλι «ζωντανός». Κάτι που έχεις καιρό να νιώσεις.

Ίσως τελικά αυτό που αναβάλλεις τόσο πολύ, θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει. Ίσως οι συνειδητοποιήσεις που αποφεύγεις, να είναι αναπόφευκτες. Ίσως οι σχέσεις που με εμμονή σχεδόν προσπαθείς να κρατήσεις ζωντανές, να έχουν ήδη «πεθάνει». Ίσως η ζωή που ζεις, έτσι όπως τη ζεις, να μη σε αντιπροσωπεύει πια εδώ και καιρό. Και συ προσπαθείς μάταια να κρατήσεις ότι έχει ήδη φύγει... από το μυαλό, την καρδιά και τα «θέλω» σου... Από συνήθεια; Από εγωισμό; Από άρνηση παραδοχής; Από ανασφάλεια; Από θυμό; Από εκδικητικότητα; Από μοναξιά;

Ας μη φοβόμαστε τις ανατροπές. Και αυτές μας διδάσκουν! Μας δυναμώνουν, μας ωριμάζουν. Μας απαλλάσσουν από ότι δεν χρειάζεται πια να μας ορίζει και να μας περιορίζει. Μας προτρέπουν να μάθουμε να διεκδικούμε, να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Μας υπενθυμίζουν το δικαίωμά μας να επιθυμούμε το «καλύτερο» για μας, χωρίς να βιώνουμε ενοχικά τις τυχόν αλλαγές.

Θα έρθει κάποτε, λοιπόν, η στιγμή για όλους μας όπου θα κληθούμε να διαλέξουμε: συμβιβασμός ή αλήθεια; Ανοχή ή τόλμη; Καταπίεση ή υπέρβαση; Πίσω ή μπροστά; Δυστυχία ή διεκδίκηση της ευτυχίας; Ενοχή ή αυτοσεβασμός; Φόβος ή ελευθερία; Εγκλωβισμός ή ανατροπή; Ο καθένας είναι υπόλογος των επιλογών που θα κάνει στη ζωή του... Ο καθένας μας μπροστά σε κάθε δύσκολη στιγμή και απόφαση θα είναι υπεύθυνος για όλα όσα θα ζήσει, αλλά και για όλα όσα δεν θα ζήσει...