Γερ. Παπαδόπουλος: Το βασικό «όπλο» για τους σεισμούς είναι τα γερά σπίτια

Rodiaki NewsRoom

Ευρισκόμενος στη Ρόδο, μία από τις πλέον σεισμογενείς περιοχές της Ελλάδας, ο γνωστός σεισμολόγος, Δρ. Γεράσιμος Α. Παπαδόπουλος, στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Ροδιακή», ρωτήθηκε και απαντάει για όλα όσα μας απασχολούν και συζητάμε μεταξύ μας... για τους σεισμούς, τις φυσικές καταστροφές, τη διαχείρισή τους και την προστασία από αυτές, καθώς και για όλα όσα βιώσαμε τα τελευταία χρόνια και αυτά που μας τρομάζουν για το μέλλον.

Ο κ. Παπαδόπουλος επισκέφθηκε το νησί μας για να μιλήσει σε εκδήλωση που διοργάνωσε χθες (Τετάρτη 2 Μαΐου) το απόγευμα, ο Ροταριανός Όμιλος Ρόδος-Κολοσσός (σ.σ. σε συνεργασία με το Αυτοτελές Γραφείο Πολιτικής Προστασίας δήμου Ρόδου), με θέμα «Ο πολίτης σημαντικός παράγοντας στην Πρόληψη και Αντιμετώπιση Φυσικών Κινδύνων». Ο ίδιος είναι επίσης μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου, πρόεδρος του οργανισμού “Safe Greece” και επιστημονικός συνεργάτης της UNESCO και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Στρατηγικές Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Καταστροφών και Κρίσεων» του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Ακολουθεί η συνέντευξη του Δρ. Γεράσιμου Α. Παπαδόπουλου στη «Ροδιακή».

Σεισμοί και προστασία
Εμείς μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα γίνει ένας πολύ μεγάλος σεισμός στη Ρόδο...
Γι’ αυτό λέμε, λοιπόν, ότι το παρελθόν δείχνει και το μέλλον. Είχαμε σεισμούς στο παρελθόν θα ξαναέχουμε και στο μέλλον, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να πιστέψουμε ότι σταμάτησαν οι σεισμοί και δεν θα ξαναγίνουνε. Να δούμε όλες τις πλευρές τώρα: πολλοί από τους σεισμούς αυτούς ευτυχώς γίνονται στη θάλασσα και παρ’ όλο που μπορεί να έχουν μεγάλο μέγεθος, εντούτοις η απόσταση από τις κατοικημένες περιοχές είναι σχετικά μεγάλη και αυτό μειώνει τις συνέπειες των σεισμών. Δεν τις εξαλείφει όμως.

Συνέπειες θα υπάρξουν και στο μέλλον. Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει να έχουμε προετοιμασία και πρόληψη. Το βασικό «όπλο» απέναντι στους σεισμούς σε όλη τη χώρα και σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν σεισμούς, είναι τα γερά σπίτια. Να αντέχουν στην καταπόνηση που προκαλεί ο σεισμός. Δηλαδή, να κάνουμε αντισεισμικές κατασκευές, όπως λέμε, και ευτυχώς στην Ελλάδα έχουμε έναν καλό αντισεισμικό κανονισμό.

Πάνω σ’ αυτό ήθελα να σας ρωτήσω αν εφαρμόζεται…
Εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό. Μερικές φορές εντοπίζονται κάποιες κακοτεχνίες. Ένα μεγάλο πρόβλημα όμως είναι τα αυθαίρετα. Κυρίως σε ζώνες παραθεριστικής κατοικίας ή και ζώνες τουριστικής ανάπτυξης. Πολλές φορές κτίζονται μερικά κτίσματα στα γρήγορα, για διάφορους λόγους και αυτά συχνά χωρίς αντισεισμικό κανονισμό, άρα είναι πιο ευάλωτα στους σεισμούς. Άρα, το πρώτο μέτρο για να αντισταθούμε στους σεισμούς είναι το να τηρούμε πιστά τον αντισεισμικό κανονισμό-και τους άλλους κανονισμούς. Είναι ο γενικός πολεοδομικός κανονισμός, είναι ο κανονισμός σκυροδέματος, πυρασφάλειας, όλοι αυτοί, αλλά ο κύριος είναι ο αντισεισμικός κανονισμός.

Τι θα λέγατε σε ανθρώπους μίας περιοχής όπως η δική μας, που ζούμε με αυτό το φαινόμενο; Τι μας συμβουλεύετε;
Πέρα από την τήρηση των κανονισμών, ένα πολύ σημαντικό τμήμα της αντισεισμικής προστασίας είναι η ενημέρωση και η εκπαίδευση. Η ενημέρωση του γενικού πληθυσμού είναι πολύ σημαντικό θέμα στο όλο σύστημα της αντισεισμικής προστασίας. Εκείνος ο οποίος είναι ενημερωμένος, μπορεί πιο εύκολα να καταλαβαίνει τα μέτρα προστασίας και να τα εφαρμόζει. Κατά συνέπεια, η διοργάνωση ενημερωτικών εκδηλώσεων, ημερίδων, όπως αυτή, τέτοιες εκδηλώσεις συνεισφέρουν στο να ενημερωθεί γενικότερα ο κόσμος για το πρόβλημα του σεισμού, τα φαινόμενα αλλά και τους τρόπους προστασίας.

Οι ασκήσεις είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, ειδικά στα σχολεία. Όχι μόνο στα σχολεία αλλά ειδικά στα σχολεία. Πρέπει αυτοί που θα είναι οι αυριανοί μεγάλοι πολίτες, από μικροί, στο σχολείο δηλαδή, να εκπαιδευτούν και για να εκπαιδευτούν πρέπει να γίνονται ασκήσεις. Και ευτυχώς ο ΟΑΣΠ-στον οποίο έχω υπηρετήσει και εγώ πολλές φορές από διάφορες θέσεις και εξακολουθώ να υπηρετώ στις επιστημονικές επιτροπές-έχουμε από χρόνια διαμορφώσει πολύ καλό πρόγραμμα εκπαίδευσης και ασκήσεων...

Προφανώς είμαστε μία από τις περιοχές που μελετάτε διαχρονικά, τελευταία τι παρατηρείτε; Πριν κάποια χρόνια είχαμε τους λεγόμενους σμηνοσεισμούς για παράδειγμα.
Πάντοτε, αυτό που παρατηρούμε προσπαθούμε να το ερμηνεύουμε και με την προηγούμενη εμπειρία, με το ιστορικό. Γνωρίζουμε ότι στη Ρόδο έχουν γίνει πολύ μεγάλοι σεισμοί. Ο πιο τελευταίος θα έλεγα μεγάλος σεισμός αλλά χωρίς να προκαλέσει ιδιαίτερα προβλήματα στη Ρόδο, έγινε το 2012 στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στη Ρόδο και την Τουρκική ακτή. Ήταν 6,5 (Ρίχτερ) αλλά επειδή ήταν μακριά στη θάλασσα, παρ’ όλο που είχε μεγάλο μέγεθος, εντούτοις, ευτυχώς, δεν προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στο νησί.

Μπορεί όμως στο μέλλον να γίνουν εξίσου ισχυροί σεισμοί ή και μεγαλύτεροι που θα έχουν τις εστίες πιο κοντά. Γι’ αυτό, λοιπόν, λέμε ότι πρέπει όλα αυτά τα μέτρα της προετοιμασίας να μην σταματούν ποτέ, γιατί δεν ξέρουμε πότε θα χτυπήσει ο επόμενος. Αυτό δεν το ξέρουμε. Πολλές φορές συμβαίνει επίσης, αυτό που σωστά αναφέρετε, πολλοί μικροί σεισμοί, οι οποίοι δεν καταλήγουν σε μεγάλο.

Αυτό το φαινόμενο το ονομάζουμε πράγματι σμήνος σεισμών ή μία σμηνοσειρά. Θυμάμαι ότι μία τέτοια σμηνοσειρά είχε παρατηρηθεί και καταγραφεί από τα σεισμογραφικά όργανα το 1987 με επίκεντρο στο Φαληράκι και κοντά στην ακτή το ρήγμα. Είχε κρατήσει δύο-τρεις μήνες και δείχνει ότι υπάρχει ένα ενεργό ρήγμα. Μπορεί λοιπόν τότε να μην κατέληξε σε μεγάλο σεισμό η σμηνοσειρά.

Όμως, το ενεργό ρήγμα είναι εκεί και μπορεί κάποια στιγμή να ενεργοποιηθεί με μεγαλύτερο σεισμό. Θέλω να πω, λοιπόν, ότι ιδιαίτερη αξία έχει και η μελέτη των φαινομένων, από εμάς τους επιστήμονες, για να δούμε που βρίσκονται τα ενεργά ρήγματα. Άλλο είναι ένα μεγάλο ενεργό ρήγμα να είναι στην ανοιχτή θάλασσα, όπως είπαμε προηγουμένως, και άλλο να ‘ναι κοντά σε μία πυκνοδομημένη και πολύ τουριστική περιοχή, όπως είναι το Φαληράκι ή και η ίδια η πόλη της Ρόδου.

Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι εδώ, έχουν γίνει πολύ μεγάλοι σεισμοί στο παρελθόν. Ένας από αυτούς ήταν που έριξε και τον Κολοσσό της Ρόδου, το γνωρίζουμε ότι έγινε το 226 π.Χ. και ανύψωσε το βόρειο τμήμα του νησιού και την πόλη κατά τρεισήμισι μέτρα. Ήταν πολύ μεγάλος και πολύ κοντά στο νησί.

Ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο είναι ο λεγόμενος προσεισμικός έλεγχος, ιδίως των δημοσίων κτηρίων, με έμφαση στα σχολεία, τα νοσοκομεία και άλλα κτήρια του Δημοσίου που φιλοξενούν ευαίσθητες λειτουργίες, όπως είναι οι Πυροσβεστικοί Σταθμοί, τα Αστυνομικά Τμήματα, που στεγάζουν, δηλαδή, Υπηρεσίες που την ώρα της κρίσης πρέπει να κινηθούν αμέσως. Αυτή η προσπάθεια του προσεισμικού ελέγχου των περίπου 80 χιλιάδων δημόσιων κτηρίων σε όλη τη χώρα ξεκίνησε το 2001 σωστά.

Είχε, όμως, κάποια μειονεκτήματα: πρώτον δεν ήταν υποχρεωτικός, δεύτερον δεν είχαν εξασφαλιστεί τα κονδύλια που χρειάζονται για να γίνει ο προσεισμικός έλεγχος. Διότι, πρέπει να συγκροτηθούν ομάδες πολλών μηχανικών σε όλη τη χώρα, για τους οποίους πρέπει να υπάρχει και μία σχετική αποζημίωση. Έτσι, προχώρησε ο προσεισμικός έλεγχος αλλά σε αυτά τα 23-24 χρόνια έχουν ελεγχθεί λιγότερα από 20 χιλιάδες κτήρια και αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό θέλουμε... εκατό χρόνια. Δηλαδή, γίνεται αντιρεαλιστικό.

Γι’ αυτό πολύ σωστά η πολιτεία πέρυσι τέτοια εποχή προχώρησε στην ψήφιση ενός νέου νόμου για τον προσεισμικό έλεγχο, που λέει, ότι πλέον είναι υποχρεωτικός για τα δημόσια κτήρια με προτεραιότητα σε σχολεία, νοσοκομεία και άλλα κρίσιμα κτήρια. Δεύτερον, εξασφάλισε τα κονδύλια που απαιτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης και τρίτον οργανώνει, για πρώτη φορά με ψηφιακό τρόπο, όλο αυτή τη διαδικασία. Αυτό το θεωρώ κατά τη γνώμη μου, ένα πολύ σημαντικό βήμα, με καθυστέρηση.

Βλέπουμε τα συστήματα που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες με το ίδιο πρόβλημα, όπως η Ιαπωνία. Έχουμε μείνει πίσω; Και εδώ στη Ρόδο θα μπορούσε το νησί να θωρακιστεί με πιο σύγχρονα μέσα;
Η αλήθεια είναι ότι σε ορισμένα θέματα έχουμε μείνει πίσω. Και είναι κάποια πράγματα τα οποία δεν τα έχουμε κάνει καλά. Όχι μόνο ως κοινωνία αλλά και ως επιστήμονες και πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Τι θέλω να πω: πράγματι, στην Ιαπωνία έχει γίνει εντυπωσιακή πρόοδος. Αυτό που εγώ ο ίδιος έζησα την πρωτοχρονιά του 2024, όταν έγινε πολύ μεγάλος σεισμός εκεί, μεγέθους 7,6 και 45 δευτερόλεπτα πριν έρθει ο σεισμός πήραμε ειδοποίηση στα κινητά μας…Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία.! Ήξερα ότι υπάρχει αλλά πρώτη φορά το έζησα στην πράξη ο ίδιος.

Και το μήνυμα έλεγε, και στα Γιαπωνέζικα και στα Αγγλικά, τρία πράγματα: «Έρχεται ισχυρός σεισμός, μείνετε ψύχραιμοι, καλυφθείτε». Χώρια που δεν είναι αυτό το σύστημα προειδοποίησης μόνο για τον απλό πολίτη, είναι ένα σύστημα με το οποίο κλείνουν αυτόματα επικίνδυνες λειτουργίες...

Ποιο είναι το λάθος που έχουμε κάνει στη χώρα σαν επιστημονική κοινότητα; Έχουμε κάνει το λάθος ότι δεν έχουμε συζητήσει σοβαρά το θέμα εάν η χώρα μπορεί να έχει ένα τέτοιο σύστημα, αν το χρειάζεται και αν το χρειάζεται, πώς θα το αποκτήσει. Δεν το έχουμε συζητήσει ως επιστημονική κοινότητα. Δεν μου αρέσει κάθε φορά να λέμε το Κράτος. Μάλιστα, το Κράτος θα είχε ευθύνη εάν εμείς είχαμε εισηγηθεί και δεν το έκαναν.

Και έχουμε τις αρμόδιες επιστημονικές επιτροπές να το κάνουμε αυτό. Να καθίσουμε κάτω να συζητήσουμε με σοβαρότητα: θέλουμε ένα σύστημα ή θέλουμε κάποια άλλα συστήματα τα οποία επίσης θα ήταν χρήσιμα; Εάν αποφασίσουμε ότι αυτό το σύστημα προειδοποίησης του γενικού πληθυσμού το χρειάζεται η χώρα, τότε όλοι θα πρέπει να ξέρουμε ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ως δια μαγείας σε μία εβδομάδα, σε έναν μήνα, σε ένα χρόνο.

Θα χρειαστεί αφοσιωμένη δουλειά και υποστήριξη για όλους επί είκοσι χρόνια για να το πετύχουμε. Αυτό έκαναν οι Ιάπωνες. Αλλά πρέπει να το αποφασίσουμε!
Είπε ακόμη ο κ. Παπαδόπουλος ότι υπάρχουν και άλλα συστήματα προειδοποίησης, που δεν είναι για τον γενικό πληθυσμό όμως, και θύμισε ότι στη Ρόδο από το 2013 σε συνεργασία με τον δήμο και με χρηματοδότηση από την Ε.Ε., την οποία ο ίδιος εξασφάλισε, έχουν τοποθετήσει αισθητήρες σεισμικής ειδοποίησης, όχι για τον πολύ κόσμο, για τις Αρχές.

Τέτοια συστήματα, τα οποία είναι εύκολο να τοποθετηθούν είναι πάρα πολύ χρήσιμα, αρκεί η Αρχή ή ο ιδιώτης ιδιοκτήτης ενός κτηρίου, μίας μονάδας, να επιθυμεί να το εγκαταστήσει.

Οι φυσικές καταστροφές και η διαχείρισή τους
Πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα που μας απασχολεί ολοένα και πιο έντονα και εδώ τα τελευταία χρόνια, τις φυσικές καταστροφές και τη διαχείρισή τους, ειδικά μετά το περυσινό καλοκαίρι με τη μεγάλη πυρκαγιά, που ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα…
Είναι, λοιπόν, πέρα από τους σεισμούς και άλλοι φυσικοί κίνδυνοι, οι οποίοι εμφανίζονται ξανά και ξανά στη χώρα και βεβαίως και στη Ρόδο. Ειδικά τους δασικούς μήνες είναι οι δασικές πυρκαγιές. Το ξέρουμε αυτό και σε ορισμένες περιπτώσεις είχαμε κυριολεκτικά δραματικές συνέπειες όπως είχαμε, όχι στο μακρινό παρελθόν, τον Ιούλιο του 2018 στο Μάτι στην Αττική με 104 θύματα. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις πολύ μεγάλες πυρκαγιές πέρυσι το καλοκαίρι εδώ στη Ρόδο, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινα θύματα. Και αυτό ήτανε πολύ μεγάλο κέρδος αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι δεν μπορεί να είναι πάντα έτσι.

Άρα, θα πρέπει παντού, και σε όλη τη χώρα και στο νησί, να υπάρξει ένας σχεδιασμός τέτοιος, ο οποίος θα μειώνει στο ελάχιστο τις δυνατότητες να υπάρξουν τέτοιες δραματικές συνέπειες. Δύο είναι κατά τη δική μου γνώμη οι βασικοί άξονες: πρώτον είναι αυτό που στην τεχνική ορολογία ονομάζουμε διαλειτουργικότητα. Αυτό σημαίνει, ότι έχουμε εξασφαλίσει από πριν, ότι όλες οι Υπηρεσίες, τοπικές, περιφερειακές, κεντρικές, λειτουργούν με συνεργατικό τρόπο, τέτοιο που εγγυάται ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

Και το δεύτερο, ειδικά για τις πυρκαγιές, ξαναέρχομαι σ’ αυτό που είπα πριν για τους σεισμούς: τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης. Το ίδιο λοιπόν πρέπει να προχωρήσουμε με πολύ γοργά βήματα στη χώρα, ώστε να αξιοποιηθούν όλες οι τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα διεθνώς για να επιτυγχάνουμε την έγκαιρη πρόληψη των πυρκαγιών…

Το μεγάλο μυστικό στην πυρκαγιά είναι να την προλάβεις και να την περιορίσεις άμεσα. Για να το πετύχεις αυτό χρειάζεσαι συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, να εντοπίσεις έγκαιρα την πυρκαγιά. Νομίζω ότι φάνηκε αυτό πέρυσι στη Ρόδο. Όταν ξέφυγε η πυρκαγιά δεν σταμάταγε; Πότε σταμάτησε; Όταν έφθασε στη θάλασσα. Ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα αλλά τα πάντα κάηκαν...».

Πολύ βασικό κατά τον ίδιο είναι ακόμη η πυρανίχνευση με τους παρατηρητές στα πυροφυλάκια, κάτι που έχει σταματήσει και όπως λέει, πρέπει αυτό να ανανεωθεί με σύγχρονο τρόπο, με την αξιοποίηση των εθελοντών, όπως εδώ στη Ρόδο που υπάρχει καλό εθελοντικό κίνημα, κάτι που αναδείχθηκε και πέρυσι στην πυρκαγιά και πάντα οι εθελοντικές οργανώσεις να είναι υπό την εποπτεία των Αρχών και πάντα επικουρικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον πλημμυρικό κίνδυνο-συνέχισε-υπάρχουν πλημμυρικά φαινόμενα τα οποία, από καιρού εις καιρόν προκαλούν μεγάλα προβλήματα στο νησί και επίσης δεν είναι πάρα πολλά τα χρόνια που είχαμε και θύματα εδώ. Τα ίδια, λοιπόν, λίγο πολύ ισχύουν και για τα πλημμυρικά φαινόμενα: χρειάζεται πολύ σημαντική συνεργασιμότητα, η διαλειτουργικότητα των υπηρεσιών, τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, έργα αντιπλημμυρικά με τον σωστό τρόπο-θέλουν και αυτά την τέχνη τους-που θα σέβονται το περιβάλλον, θα είναι ήπιας μορφής και δεν θα επιδεινώνουν. Γιατί πολλές φορές στη χώρα βλέπουμε ότι φτιάχνουν μεγάλα κανάλια, τα οποία πολλές φορές δεν αντέχουν και ξεχειλίζουν και κάνουν μεγαλύτερη καταστροφή…

Για το τσουνάμι
Κύριε Καθηγητά, μπορεί να δημιουργηθεί τσουνάμι στις θάλασσές μας μετά από σεισμό; Διότι, κατά καιρούς αναδεικνύεται και μία διάσταση απόψεων ανάμεσα στους επιστήμονες…
Να το διαλευκάνουμε αυτό γιατί μου το έχουν πει και μένα κάποιοι “ξέρεις η Μεσόγειος είναι μία κλειστή θάλασσα…”. Δεν έχουν γνώση, δεν έχουν γνώση εκείνοι οι οποίοι ισχυρίζονται αυτό το πράγμα. Ασχολούμαι με το θέμα αυτό επί δεκαετίες, και στα πλαίσια της UNESCO επί χρόνια έχουμε δραστηριοποιηθεί για να φτιάξουμε το σύστημα προειδοποίησης για τσουνάμι.

Το ιστορικό λοιπόν εδώ της περιοχής λέει, ότι κατά καιρούς έχουμε μεγάλα και καταστροφικά τσουνάμι, και εδώ και στην Κρήτη και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου. Κυρίως, όμως στην Ελλάδα γιατί εδώ έχουμε τους περισσότερους και μεγαλύτερους υποθαλάσσιους σεισμούς απ’ όλη τη Μεσόγειο.

Έχουμε, λοιπόν, πολύ συγκεκριμένα ιστορικά και γεωλογικά στοιχεία, τα οποία μας δείχνουν ότι το 1303, το 1481, το 1609, το 1741 και το 1851 είχαμε μεγάλους υποθαλάσσιους σεισμούς στην γειτονιά της Ρόδου, ήταν καταστροφικοί σεισμοί γιατί ήταν πολύ μεγάλοι και γι’ αυτό προκάλεσαν και πολύ ισχυρά κύματα…

…Λοιπόν, αυτή είναι η πραγματικότητα, έχει συμβεί στο παρελθόν και κάποια στιγμή θα συμβεί και πάλι στη Ρόδο. Γιατί το λέω αυτό; Εάν δεν το πούμε, θέλω να σας πω κάτι, ξεκάθαρα: εάν δεν το πούμε, εάν δεν το επισημάνουμε και μεθαύριο συμβεί, όλοι θα ψάχνουν να βρουν τον ένοχο και ο ένοχος θα είναι ο επιστήμονας που δεν προειδοποίησε...

…Και εδώ χρειάζονται μέτρα προστασίας. Υπάρχουν συστήματα προειδοποίησης. Εγώ ο ίδιος τοποθέτησα παλιρροιογράφους στη Ρόδο, στο Πλημμύρι, στην Κάλαθο και χρειάζεται να βάλουμε και άλλα για να παρακολουθούμε τη μεταβολή στη στάθμη της θάλασσας. Αυτό το στέλνουν στο Εθνικό Αστεροσκοπείο και αν βέβαια μια τοπική Αρχή το επιθυμεί, μπορεί και εκείνη να βλέπει.

…Είμαι ο άνθρωπος, ο οποίος, μετά τον ισχυρό σεισμό στην Κω το 2017, τον Ιούλιο, όπου είχε τσουνάμι ύψους 1,5 μέτρου στο λιμάνι της Κω εξασφάλισε τα κονδύλια που χρειάστηκαν από την Ε.Ε. και τοποθετήσαμε το σύστημα προειδοποίησης για τσουνάμι στην Κω, το οποίο μετά από ενάμιση χρόνο, με τη σύμφωνη γνώμη τής τότε τοπικής Αρχής και άλλαξε μετά η τοπική Αρχή και τα ξήλωσε. Λυπάμαι αλλά αυτό είναι οπισθοδρόμηση.

Η ενημέρωση αναφέρει ακόμη, ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όπως λέει ο γνωστός σεισμολόγος, υπάρχει μία πολύ βασική οδηγία για τον απλό πολίτη ο οποίος είναι στην παραλία: θα πρέπει λοιπόν να ξέρει ο καθένας την ώρα που βρίσκεται στην παραλία και αν αισθανθεί σεισμό, φεύγει αμέσως προς τα ενδότερα, μέσα στην ξηρά, γιατί μπορεί να δημιουργηθεί τσουνάμι και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Δεύτερο στοιχείο ενημέρωσης πολύ σημαντικό: στα πλαίσια της UNESCO όπου εργάζονται όλες οι χώρες-μέλη της υδρογείου για τα θέματα αυτά, έχουν καταλήξει, ότι ένα τσουνάμι είναι επικίνδυνο από τη στιγμή που έχει ύψος μισό μέτρο και πάνω, διότι, όπως αντιλαμβάνεται κανείς έχει πολύ περισσότερη ενέργεια από ένα κύμα. Και συμπληρώνει:

«Δουλέψαμε πολύ σκληρά και εγώ και οι συνεργάτες μου στο πλαίσιο της UNESCO από το 2005 μέχρι και τώρα, μαζί και με άλλες χώρες, και φτιάξαμε το σύστημα προειδοποίησης για τσουνάμι στη Μεσόγειο, περιλαμβανομένης και της Ελλάδας και στον βορειοανατολικό Ατλαντικό και από το 2012 και μετά έχουμε ένα σύστημα προειδοποίησης για τσουνάμι, το οποίο έχει γίνει πλέον επιχειρησιακό, δουλεύει δηλαδή 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες τον χρόνο, εδρεύει στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και μόλις γίνει ένας ισχυρός υποθαλάσσιος σεισμός, αμέσως εκδίδει ένα μήνυμα προειδοποίησης για τσουνάμι, το οποίο, προς το παρόν, έχει συμφωνηθεί να μην είναι δημόσιο, πηγαίνει στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και εκείνη, κατά περίπτωση, αποφασίζει πώς το διαχειρίζεται…».

Και μια τελευταία ερώτηση. Πόσο έχετε προχωρήσει ως επιστημονική κοινότητα στην πρόβλεψη του σεισμού; Μέχρι πού το έχετε φθάσει;
Έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες και γίνονται, όμως, προς το παρόν, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο μέθοδος να προβλέπουμε εκ συστήματος και με ακριβεία τον σεισμό. Θα την πετύχουμε, είμαι αισιόδοξος στο μέλλον. Μακροπρόθεσμα, δηλαδή σε επίπεδο πενταετίας-δεκαετίας μπορούμε να κάνουμε κάποιες καλές προγνώσεις, οι οποίες και αυτές έχουν την αξία τους.

Κάνουμε το αντίστροφο από αυτό που κάνει η Μετεωρολογία, η Μετεωρολογία μια, δυο, τρεις μέρες, μετά στις πέντε, στις δέκα, στις δεκαπέντε δεν μπορεί…Εμείς κάνουμε το αντίστροφο: σε πέντε, δέκα, είκοσι μέρες δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Προβλέπουμε σε μακροχρόνιο ορίζοντα. Αυτό είναι το επίπεδο σήμερα διεθνώς και στην Ελλάδα. Όποιος μπορεί να ισχυριστεί κάτι διαφορετικό ή δεν ξέρει ή δεν λέει την αλήθεια...