Κώστας Σκανδαλίδης| Κύριλλος Κογεράκης: Ο καταξιωμένος Ποιμενάρχης της Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Κώστας Ε. Σκανδαλίδης

Ανακαλώ στη μνήμη μου την 5η Ιουνίου του 2004, ημέρα του ενθρονισμού του επισκόπου κ.κ. Κυρίλλου στη θέση του Μητροπολίτη Ρόδου και αυτό που συγκρατώ στη σκέψη μου από τις ομιλίες που έγιναν, τότε, κατά το επίσημο γεύμα σε ξενοδοχείο του Φαληρακίου, είναι το πλούσιο βιογραφικό του και ιδιαίτερα το ότι είναι συγγραφέας πέντε χιλιάδων περίπου εκκλησιαστικών ύμνων (αν καλώς ενθυμούμαι), όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο αείμνηστος επίσκοπος Αυστρίας Μιχαήλ Στάικος (1991-2011). Προσπάθησα τότε να τον συγκρίνω με τον Ρωμανό τον Μελωδό (490 -556 μ.Χ. περίπου), τον επονομαζόμενο και Πίνδαρο της ρυθμικής ποίησης, για τον οποίο λέγεται ότι συνέγραψε πάνω από 1.000 ύμνους και αυτό που αποκόμισα ήταν πως σε μια τέτοια περίπτωση, απλώς υποκλίνεσαι στο μεγαλείο του ανδρός.

Πριν ακόμα, λίγες ημέρες, στις 24 Μαΐου 2024, πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου στον εσωτερικό αύλειο χώρο του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου η τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Μεσογειακών Μελετών της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ύστερα από πρόταση του αναπληρωτή καθηγητή κ. Σωτηρίου Ντάλη.

Πέρασαν από την ενθρόνισή του είκοσι ακριβώς χρόνια της ποιμαντορίας του για να αναγνωριστεί από το κορυφαίο επιστημονικό ίδρυμα του νησιού μας η επιστημοσύνη του και η σπουδαία και μοναδική συμβολή του στην Εκκλησιαστική Υμνολογία και Αγιολογία, στην ανάδειξη του πολιτισμού και της εκκλησιαστικής υλικής και άυλης κληρονομιάς και ιστορίας και στην δια βίου εκπαίδευση των πολιτών και του κλήρου, χωρίς να παραβλέπεται ωστόσο και η ποιμαντική του, η μεγάλη προσφορά του στην κοινωνία και τον άνθρωπο, την ψυχή, το πνεύμα και το σώμα, προσφορά δυναμική, ουσιαστική και έμπρακτη, μεστή ανιδιοτέλειας και ταπεινοφροσύνης, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών, αναπληρωτής καθηγητής Σωτήριος Ντάλης.

Και θα έλεγα πως αυτό το οποίο, εγώ προσωπικά, βρίσκω άκρως εντυπωσιακό, είναι όχι τόσο ο απορρέων πλούτος από το πλούσιο βιογραφικό του, όσο η ταπεινοφροσύνη και η σεμνότητα, οι οποίες τον χαρακτηρίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της 20ετούς ποιμαντορίας του στη Ρόδο, την οποία με τόση ζέση και τόσο ζήλο υπηρετεί, θέτοντας τον εαυτό του αποκλειστικά και μόνον στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου.

Θεωρώ υποχρέωσή μου να παραθέσω τον σπουδαστικό κύκλο έως σήμερα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας και για τον πρόσθετο λόγο, ότι ο ίδιος ποτέ δεν φρόντισε ή ένιωσε την ανάγκη να τον παραθέσει στο εκκλησιαστικό κοινό, έστω για τυπικούς και μόνον λόγους:

Σπούδασε Θεολογία στο Θεολογικό Τμήμα της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1982-1986).
Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στον τομέα της Λειτουργικής, υποβάλλοντας μεταπτυχιακή εργασία με τίτλο «Τα Λειτουργικά στοιχεία στα έργα του Μεγάλου Βασιλείου».
Το 1991 συνέχισε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Γκρατς της Αυστρίας, από την οποία αποφοίτησε το 1995.

Το συγγραφικό του έργο, είναι πλούσιο επίσης, με τις Ασματικές Ακολουθίες σε Αγίους και Εκκλησιαστικές Εορτές, άρθρα και κείμενα πνευματικής οικοδομής, ενώ εκδίδει από το 2005 το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου «Η ΟΔΟΣ», όπως και το περιοδικό «ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ» επίσημο δελτίο των Ιερών Μητροπόλεων της Δωδεκανήσου. Είναι επίσης Πρόεδρος της Επιτροπής Προσκυνηματικού και Θρησκευτικού Τουρισμού του Εκκλησιαστικού Θέματος της Δωδεκανήσου και Πρόεδρος του Πατριαρχικού Δικτύου Ποιμαντικής Διακονίας στον χώρο της υγείας.

Ας μου επιτραπεί να εκφέρω την άποψη, πως η τιμή αυτή που συντελέστηκε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ.κ. Κυρίλλου, είναι τιμή αμφίδρομη. Είναι τιμή για τον Σεβασμιώτατο και ομοίως τιμή για το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα του νησιού μας που δέχθηκε στο διδακτικό προσωπικό του την προσωπικότητα του Μητροπολίτη μας.

Σεβασμιότατε, ΑΞΙΟΣ, γιατί, απλά και μόνο, μας κάνετε να νοιώθουμε υπερήφανοι για την εδώ εικοσαετή παρουσία σας, για την οποία ευχόμαστε να μακροημερεύσει όσον χρόνο ο Μεγαλοδύναμος σας επιφυλάσσει.

Και θέλω, επίσης, να σας υπενθυμίσω από τον ενθρονιστήριο λόγο σας τη φράση «θέλω να σας είπω ότι δεν αισθάνομαι ότι έρχομαι εκ γης αλλοτρίας και αλλοδαπής, αλλά ότι κατέφθασα ως οικείος προς οικείους» και να τονίσω πως, σήμερα πλέον, μετά και τις εικοσαετείς συνεχείς «εξετάσεις» σας προς το ποίμνιο του νησιού μας, αποτελείτε πλέον σάρκα εκ της σαρκός και βαρύτιμο τέκνο της Ρόδου, προς την οποία αφιερώσατε την ίδια τη ζωή σας.
ΑΞΙΟΣ!