Μαρία Καρίκη: Πόσο «παρών» είσαι στη ζωή σου;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η
Μαρία Καρίκη
Ψυχολόγος, Msc

Η ποιότητα που θέλει κανείς να έχει η ζωή του είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση, φυσικά. Έχει να κάνει με τα όνειρά του, τα «θέλω» του, τους στόχους του, τα ενδιαφέροντά του και τις προτιμήσεις του. Είναι ένα διαρκές στοίχημα για τον καθένα το πόσο εφικτό είναι να ακολουθήσει την πορεία που επιθυμεί. Θα υπάρξουν, σαφώς, δυσκολίες, εμπόδια και ανατροπές.

Ο αγώνας δίνεται καθημερινά και ο στόχος είναι πάντα η μη παραίτηση από αυτό που επιδιώκεις και αγαπάς.
Οι άνθρωποι συνήθως ξεκινούν δυναμικά ως νέοι. Στη συνέχεια, ανάλογα με τα βιώματα και τα γεγονότα που τους προκύπτουν, αρχίζουν να αναθεωρούν, να επαναπροσδιορίζουν, να εκτιμούν και να ιεραρχούν διαφορετικά όλα αυτά που είχαν στο μυαλό τους.

Η ωριμότητα, η εμπειρία και η σοφία τους κάνουν να προσεγγίζουν αλλιώς τον κόσμο και τη ζωή. Παράλληλα, όμως, αυξάνονται και οι ρόλοι, οι υποχρεώσεις, τα καθήκοντα και τα άγχη. Και κάπως, έτσι, ξεκινάει μια καθημερινή προσπάθεια να τα προλάβουν όλα! Αισθάνονται ότι ο χρόνος δεν τους φτάνει προκειμένου να καταφέρουν να «διεκπεραιώσουν» και αυτά που πρέπει και αυτά που θέλουν.Κι, σιγά σιγά, παρατηρεί κανείς ότι ξεκινούν οι αναβολές, οι εκπτώσεις, οι αμφιβολίες, οι φόβοι, τα κενά.

Ο άνθρωπος νιώθει ευάλωτος και ανήμπορος μπροστά στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις της ζωής. Δεν μπορεί εύκολα να βρει τρόπο να τις διαχειριστεί, ώστε να νιώθει ασφαλής. Αρχίζει να νοθεύει τα «θέλω» και τα όνειρά του μπαίνοντας σε μια στεγνή ρουτίνα, μήπως και κατευνάσει τα άγχη του. Συμβιβάζεται, υποχωρεί, δεν τολμά εύκολα πια και μερικές φορές χάνει την ουσιαστική επαφή και επικοινωνία με τον ίδιο του τον εαυτό. Νιώθει ότι γίνεται κάποιος άλλος σε σύγκριση με ό,τι αρχικά ήθελε, νιώθει αποπροσανατολισμένος, χαμένος...

Όταν ο άνθρωπος χάσει την αίσθηση της ενσυνείδητης «παρουσίας» του στην ίδια του τη ζωή, τότε απλά αισθάνεται έρμαιο των συνθηκών και των εξωτερικών παρεμβάσεων από άλλους. Αφήνεται, εγκαταλείπει, παραιτείται. Είναι πρόθυμος να πάει όπου τον πάνε αυτά που θα προκύψουν.

Παθητικά, αμέτοχα, άκριτα. Η επιβίωση, η συνήθεια, η ρουτίνα, η ζώνη ασφαλείας είναι αυτά που έχουν περισσότερη σημασία για το άτομο σε μια τέτοια φάση. Όσο αυτά ικανοποιούνται και «τρέχουν» ομαλά, νιώθει «καλά» και δεν χρειάζεται να κάνει κάτι παραπάνω ή κάτι διαφορετικό...

Τι σημαίνει, όμως, να είσαι «παρών» στη ζωή σου; Σημαίνει να μην είσαι απλά παρατηρητής ή διεκπεραιωτής, αλλά μάχιμος, ενεργητικός, διεκδικητικός, τολμηρός, πιστός σε όλα αυτά που διαδραματίζονται μέσα σου. Να μην λιμνάζεις, να μην συμβιβάζεσαι με ό,τι δεν σε εκφράζει πια. Να ακούς τον εαυτό σου, να θες να τον διευρύνεις, να τολμάς να αγωνίζεσαι για όσα επιθυμείς και ποθείς, κι ας φαίνονται, ίσως ακατόρθωτα ή ανέφικτα. Να μην δικαιολογείς τον εαυτό σου που αποφεύγει και αναβάλλει. Να αναζητάς την πληρότητα που τόσο έχεις ανάγκη, χωρίς φόβο. Ο άνθρωπος που είναι «παρών» νιώθει πιο «ζωντανός», πιο γεμάτος, πιο ευτυχισμένος. Κι ας κάνει τα λάθη του, κι ας μην τα καταφέρει κάπου. Είναι συνδεδεμένος με των εσώτερο εαυτό του και τα «θέλω» του και αυτό από μόνο του, του είναι αρκετό!

Πρακτικά πώς μπορεί άραγε να μεταφράζεται αυτό; Πόσο παρών είναι κάποιος στον ελεύθερο χρόνο του, στις αποφάσεις και στις επιλογές του εκεί; Πόσο παρών είναι στις επιθυμίες, στα όνειρα και στη δέσμευση και αφοσίωση που αυτά χρειάζονται; Πόσο παρών είναι στις σχέσεις του τις σημαντικές; Πόσο διατεθειμένος είναι να παλέψει, αλλά και να ανατρέψει τα γύρω του ανάλογα με τα «θέλω» του; Πόσο πρόθυμος είναι να τολμήσει, να εκτεθεί για αυτά που σκέφτεται και νιώθει;

Πόσο γενναίος είναι να παραμείνει στο δικό του «δρόμο» χωρίς νοθεύσεις και αλλοιώσεις; Πόσο μπορεί να αντισταθεί σε επιρροές και χειρισμούς; Πόσο αντιλαμβάνεται το πότε του κάνει καλό να παραμείνει κάπου και το πότε ήρθε η ώρα να φύγει; Πόσο αντέχει να ρισκάρει για κάτι που επιθυμεί πολύ; Πόσες υπερβάσεις είναι έτοιμος να κάνει για ό,τι αγαπάει πολύ;

Η συνειδητή παρουσία του ανθρώπου στην ίδια του τη ζωή αλλάζει τα πάντα μέσα του και έξω του. Αναλαμβάνει την ευθύνη της ποιότητας της καθημερινότητας και της πορείας του. Αξιοποιεί τις ευκαιρίες που του δίνονται, διεκδικεί τους ανθρώπους που θέλει να έχει δίπλα του, παλεύει για όσα έχει πολύ ανάγκη και είναι προτεραιότητά του. Μιλάει, εκφράζεται, επικοινωνεί τα θέλω και τα όνειρά του σε αυτούς που εμπιστεύεται. Απολαμβάνει τα «ουσιαστικά», απολαμβάνει τις στιγμές που του δίνουν χαρά, γαλήνη, ικανοποίηση, πληρότητα.

Δεν αποφεύγει τα δύσκολα, αν αυτό που θέλει γίνεται μέσω αυτών. Τον άνθρωπο που είναι «παρών» στην κάθε του μέρα, θα τον καταλάβεις: εκπέμπει αισιοδοξία, ηρεμία, δύναμη, θάρρος, τόλμη, γενναιότητα, ευγνωμοσύνη για όλα (τα μικρά και τα μεγάλα), πίστη για όλα εκείνα που ακόμα δεν έχουν έρθει. Εσύ, πόσο παρών είσαι στη ζωή σου; Τη ζεις όσο πιο συνειδητά μπορείς ή απλά αφήνεις το χρόνο να κυλάει συγκαταβατικά και από συνήθεια;